معرفی، خرید و دانلود کتاب احرام عشق

تنهایی­ات که اوج می­گیرد، وقتی انواع مدها و لباس­ها و تفریحات حتی آن چنانی هم، دلت را می­زند، به پوچی که می­رسی، دنبال بهانه­ای برای گریه می­گردی، دنبال دستاویزی برای تمسک، تکیه­گاهی برای تکیه، من هم قبول دارم که خوب بار نیامده­ایم، می­دانم که حتی در فهم ظاهر شریعت هم کمیتمان می­لنگد، من هم مثل تو هستم، همه­ی ما مثل هم هستیم، جوان سرگشته­ی امروز در گیر و دار دنیای ناپایداری که حتی از یک لحظه­ی بعدش هم خبر ندارد؛ به دنبال چیست؟ در بهترین حالتش به دنبال یک تکه کاغذ، به نام مدرک! کاش آن قدر که بیهوده دور خودمان می­چرخیم، آن قدر که بیهوده، با شتاب به دنبال محرک­های بی­پایه و اساس می­دویم، یک لحظه بایستیم و از خود بپرسیم: به کجا چنین شتابان؟ کاش می­فهمیدیم آن چه در سراهای دیگر به دنبال آن می­گردیم و به هر دری می­زنیم؛ همین جاست، در بین خودمان، اگر اندکی دقیق شویم می­بینیم در اطراف خودمان، انسان­های والایی هستند برای الگوشدن و سرمشق زندگی بی­آلایش بودن، نمونه­های بکری از آفرینش، آن وقت است که دیگر دم از کمبود امکانات نمی­زنیم، چرا که روزی روزگاری نه چندان دور، در همین سرزمین، در همین خاک به واقع غریب، مردانی با دستان خالی حماسه­ها آفریده­اند، در سخت­ترین شرایط، بی امکانات و پشتیبانی، تنها با توکل به او تصمیم گرفته­اند و عمل کرده­اند و ما امروز نه در قبال آنان – که آنان به اجر خود رسیده­اند- که در قبال خودمان مسؤولیم، که هستی ما متعلق به ماست و فردا کسی جز ما جوابگوی اعمالمان نخواهد بود. حسن شفیع زاده، این سردار گمنام عرصه­ی عشق، یکی از این مردان خدا بود که پرده­ی پندار را درید. آنانی که جوهر والای انسانیت را به محک عشق سنجیدند و همنوا با سمفونی طبیعت در میدان وسیع امتحان بشری، رشته­ی اتصال به حق را به دست گرفتند و صبغه­ی الهی خود را آلوده به رنگ و ریای دنیا نکردند. سخت است دیدن و دل نباختن، اما آنان ثابت کردند که شدنی است. حسن وضوی خون گرفت، احرام عشق بست و به طواف حرم دل­ها آمد، برای دل جویی رزمندگان دلتنگ؛ دلتنگ از جور طاغوت، خسته از کمبودها. چنین مردانی نشان هویت ایران­اند، ایران اسلامی، ایرانی که این دلاوران، با تفکر و اندیشه در راهش خون دادند که ما لایق مقدم وارث واقعی اسلام محمدی باشیم. ای کاش بدانیم و بشناسیم و بیندیشیم! ای کاش قدر بدانیم!