جهان هستی دارای دو بعد ظاهری و باطنی میباشد. ظاهرش همین است که توسط قوای حسی احساس میشود اما جنبه ی باطنی آن را نمیتوان با این ابزار احساس کرد ولی قابل انکار نمیباشد. همچون وجود مقدس خداوند متعال. این دو با هم در ارتباطند و در یکدیگر تاثیر میگذارند. ظاهر و باطن به اصطلاح منطقی دو واژه ی اضافی میباشند یعنی تا ظاهری نباشد باطنی هم نیست و اگر باطنی نباشد ظاهر نیز وجود ندارد. انسان که یکی از اعضای جهان هستی میباشد از این قاعده بیرون نیست و دارای ابعاد ظاهری و باطنی میباشد که به جسم و روح نیز تعبیر میشود. جسم با اعمال و رفتاری که انجام میدهد روح را تحت تاثیر قرار میدهد.