سلسلۀ خواجگان طریقتی صوفیانه در ماوراءالنهر در سدههای ششم تا هشتم که در گسترش تصوف در آسیای میانه سهم بسزایی داشت. خواجگان را اسلاف فکری نقشبندیه و یسَویه دانستهاند . بهروایت مؤلفان تذکرهها و مناقبنامههای نقشبندی، صوفیانی که طریقت خود را به ابوبکر منسوب میدارند، این سلسله را از زمان ابوبکر تا دوره بایزید بسطامی بَکریه، از دوره بایزید که طَیفور نامیده میشد تا زمان خواجهیوسف همدانی طیفوریه و از دوره خواجه یوسف تا ظهور بهاءالدین نقشبند خواجگان نامیدهاند. این سلسله پس از بهاءالدین نقشبند به نقشبندیه شهرت یافت .