کتاب استالین خوب، بر پایه یک سبک ادبی است که در غرب، بیشتر به آن «رپرتاژ» میگویند تا یک نثر ادبی؛ هرچند خود نویسنده، سبکش را «رمان اتوبیوگرافی» معرفی میکند.
ارافیف در سرلوحهی این کتاب، به خواننده از قبل آگاهی میدهد که تمام شخصیتهای کتاب او، از جمله مردم واقعی، شخصیتهای خیالی هستند. جالب اینجاست که در میان این شخصیتها، که به گفته ارافیف، خیالی هستند، سیاستمداران، هنرمندان و نویسندگان بزرگ و مشهوری در بخشهای مختلف کتاب سر برمیآورند که کاملاً واقعیاند. این عبارت ارافیف، بیشتر یک شوخی با خواننده است، نوعی از شوخی که به شکلهای مختلف در قسمتهای زیادی از کتاب ارافیف به چشم میخورد.
ارافیف، در قالب روایت سرنوشت پدرش که دیپلماتی معروف در شوروی سابق بوده است؛ به سرنوشت شخصی خود اشاره میکند، و به بیان نتیجه و چکیده دورهای طولانی از تاریخ سرزمینش میپردازد.
نثر ارافیف، ویژگیهایی دارد که منحصر به خود اوست. در آن نوعی کژتابی پستمدرن به چشم میخورد. سرشار است از کنایه و طنز، شوخی با خود و دیگران، و خیالپردازی وابسته به واقعیت، و بهنظر میرسد سبک او بیش از هرچیز در این کتاب، یک شوخی جسورانه با خودش است.
«استالین خوب» از درون به جامعه روسیه مینگرد و با جسارت صادقانه ارافیف همراه است. داستان این کتاب مانند یک پازل، از دوران کودکی نویسنده تا جنجال ادبی «متروپل» را دربر میگیرد.
«استالین خوب» تاکنون به ۲۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است.