این کتاب حاصل مجموعهای از مقالات در حوزهی ادبیات و روانپزشکی است که پیش از این در مجله پیشرفتهای درمانی در روانپزشکی چاپ شدهاند. در این گردآوری، روی هر موضوعی مجددا کار شده علاوه بر آن بعضی از مقالات صرفا برای این کتاب نگاشته شده است. فصلهایی از کتاب به این موضوعات میپردازد: چرا پزشکان باید داستان بخوانند؛ جایگاه ادبیات در آموزش پزشکی؛ نقشِ روایتهای خودـ زیستنامهای و داستانی؛ شعر؛ نامهها؛ مرگ و مردن؛ اعتیاد؛ سالخوردگی و زوال عقل؛ کمتوانیهای ذهنی و در خودماندگی (اوتیسم). این فصول به توصیف و بازنمایی وضعیت افراد میپردازد؛ تجربهی زیستهی رنج، خصلتِ روانپزشکی به مثابهی یک نظام و کار روانپزشکی همچون یک نهاد. چیزی که به این فصلهای جداگانه وحدت میبخشد تکیهی آنها بر زبان با همه وجوهِ ارتباطیاش خصوصا به صورت متنِ ادبی است که همچون منبع و ابزاری برای افزودن فهم ما از بیمارانمان و وضعیت آنان عمل میکند.