جوجو مویز Jojo Moyesn> نویسنده و روزنامهنگار بریتانیایی است که در 4 اوت سال 1969 در لندن متولد شد. نام اصلی او پائولين سارا جو مويس است که حالا در دنیا با جوجو مویز شناخته و شهرت پیدا کرده است. او حدود 12 سال به عنوان روزنامه نگار و خبرنگار فعالیت می کرد اما از سال 2002 با انتشار اولین رمان خود پا به دنیای داستان نویسان گذاشت و تا امروز تقریبا هر سال یک رمان جدید منتشر کرده است. طرفداران رمانهای عاشقانه نام جوجو مویز را خوب میشناسند. او در سالهای اخیر توانسته نام خود را با فروش بالای آثار عاشقانهاش به جهانیان معرفی کند. البته هنوز هم گاهی روزنامه نگاری میکند و برای اینکه از فضای این رسانه دور نباشد برای روزنامهی دیلی تلگراف مقالاتی مینویسد.
مویز در رویال هالووی دانشگاه لندن و کالج نیو بدفورد دانشگاه لند تحصیلات خود را تمام کرد و در سال 1992 زمانی که کار روزنامه نگاری می کرد برنده یک بورس مالی از طرف روزنامه ایندیپندنت برای شرکت در دوره کارشناسی ارشد روزنامه نگاری در دانشگاه لندن شد. مویز حدود 10 سال در هنگ کنگ برای روزنامه ساندی مورنینگ پست مینوشت. از سمت های شغلی او میتوان به سردبیری اخبار در سال 1998 و مسئولیت بخش هنر و رسانه در روزنامه ایندیپندنت را به عهده داشت.
جوجو مویز با اینکه بیش از 10 عنوان رمان دارد اما دو رمان عاشقانهی «من پیش از تو» و «من پس از تو» باعث شهرت او بیش از قبل شد. این رمانها به سرعت در صدر پرفروشهای نیویورک تایمز قرار گرفتند و باعث شد طرفداران مویز و دوستداران داستانهای عاشقانهی امروزی دیگر بدون توجه به عنوان کتاب، تنها با اتکا به نام نویسنده خود را به کتابفروش ها برسانند و کتابهای او را بخرند. رمان من پیش از تو در بیش از 28 کشور دنیا ترجمه شده است و بر اساس آن فیلمی با بازی «امیلیا کلارک» و «سم کلفلین» در سال2016 ساخته شد. این فیلم فروش بسیار خوبی داشت و با استقبال تماشاگران روبه رو شد.
جوجو مویز رمان هایی عاشقانه مینویسد و جزو معدود نویسندگانی است که دو بار برندهی جایزه بهترین رماننویس رمانتیک سال شده است. او اولین بار در سال 2004 برای کتاب« میوهی خارجی» و در سال 2011 برای کتاب «آخرین نامهی معشوق» این جایزه را توانست از آن خود کند. افتخارات مویز تنها به این جوایز محدود نیست او قبل تر هم برای کتاب «من پیش از تو» نامزد دریافت جایزهی کتاب گلکسی انگلستان شده بود.
مویز رمانتیک نویس است و به سبک نوشتاری عاشقانه اش معروف است. تقریبا همه ی داستان های او درباره ی افرادی است که درگیر احساسات عاطفی و عاشقانه ی خود هستند. البته او خودش را از پس این داستان ها نویسنده ای واقع گرا معرفی می کند و معتقد است انچه که مینویسد در دل هر جامعه ای اتفاق می افتد. مویز در مصاحبهای گفته که در زندگی شخصی اش خیلی فرد احساساتی نیست. از نظر او عشق چیزی است که انسان را به تحریک وا می دارد تا خارقالعادهترین کارها را انجام دهد. احساسی که میتواند انسان را به بالاترین یا پایینترین درجه برساند. به گفتهی مویز نوشتن دربارهی فراز و فرودهای عشق همیشه برای خواننده خواندنی و دوست داشتنی است.
«من پیش از تو»، « پس از تو»، «دختری که رهایش کردی»، «سرپناه بارانی»، «میوهی خارجی»، «اسب رقصان»، «یک به علاوه یک» و «موسیقی شب»، «کشتی نوعروسان»، «اسب رقاص»، «هنوز هم من»، «ماه عسل در پاریس»، «آخرین نامهی معشوق»، «ماه عسل در پاریس»، «خلیج نقرهای»، و «رها در باد» از آثار ترجمه شده از جوجو مویز در ایران هستند که فروش خوبی داشتهاند.
اگر به آثار مویز نگاه دقیقی داشته باشیم متوجه میشویم که در اغلب داستان های او شخصیت اول زنانی هستند که روحی آسیب پذیر دارند و با مشکلاتی مواجه هستند. اما انچه نجات بخش زندگی این زنان است عشق و امیدی است که با وجود فرد دیگری به اوج خود میرسد. مویز قصه گوی خوبی است و با مهارت تمام خوانندهی خود را در طول صفحات داستان با شخصیت ها همراه می کند.
یکی از نکاتی که درباره ی کتابهای مویز وجود دارد؛ دغدغه ها و مسائل اجتماعی هستند که در بستر داستان های عاشقانه روایت میشوند. مویز با زبانی ساده و گاهی طنز خوانندگان خود را به دنیای داستان میکشاند. با اینکه مخاطبان ژانر رمانتیک نویسی مویز مخاطبان زیادی دارد اما عده ای هم این داستان ها را کلیشه ای و غیر ادبی می دانند. جوجو مویز هم در مصاحبهای در پاسخ به این افراد گفته برایش مهم است که قبل از خواننده خود او به عنوان نویسنده باید با داستان ارتباط نزدیک برقرار کند و حتی با آن اشک بریزد. او دربارهی این موضوع که عدهای به داستانهایش عناوین عامهپسند یا تجاری میدهند گفت «اگر بتوانم با نوشتههایم خوانندگان را به فكر وادارم و در عين حال داستاني قابلفهم بنويسم و همزمان آنها را بخندانم و بگريانم، بعد، رك و راست بگويم، اصلا اهميت نميدهم به من چه لقبي ميدهند از اينكه احساسات را در خواننده برانگيزانم خجالتزده نميشوم».
یکی از دلایلی که کتابهای جوجو مویز چه در جهان و چه در ایران پر فروش هستند، دست گذاشتن بر آدم هایی از جنس خودمان است. او به عنوان یک نویسنده آدم هایی را به عنوان شخصیت های خود انتخاب میکند که اگر خود ما نباشیم افراد دور و برمان هستند. آدم هایی که سفید و نه سیاه هستند و میتوانیم خودمان را به راحتی جای آنها بگذاریم و با آنها همذات پنداری کنیم.
شهرت مویز در ایران هم با انتشار دو کتاب من پیش از تو و من پس از تو بود. این دو کتاب اولین بار از سوی انتشارات آموت راهی بازار نشر شد. تا هفته های متعدد این دو کتاب در صدر پرفروشهای کتاب قرار گرفتند و نام جوجو مویز سر زبان ها افتاد. تقریبا بیشتر آثار مویز در ایران ترجمه شده اند.
خانم مریم مفتاحی که ترجمه بیشتر آثار مویز را در ایران به عهده داشته است درباره ی انتخاب کتابهای او گفته است: «عشق، انگیزه و امیدی که من در کتاب «من پیش از تو» دیدم مرا برانگیخت تا این کتاب را به فارسی ترجمه کنم. البته این کتاب ظاهری غمگین و اندوهگینانه دارد ولی در عین حال امیدی را در دل خواننده روشن میگذارد».
مویز در دههی چهارم زندگی اش مدتی را دچار افسردگی شد و در کلاس های گروهی روان درمانی شرکت می کرد. همین دوره هم برای او الهام بخش نوشتن کتاب پس از تو شد. او در مصاحبه ای گفته بود که اگر نویسنده نمیشد دلش میخواست یک روان درمانگر باشد. چون به مباحث روانشناسی علاقه دارد و کنجکاو است بداند در ذهن انسان ها چه می گذرد.
مویز اکنون به همراه همسرش«چارلز آرتور» که روزنامهنگار است و سه فرزندشان در مزرعهای در نزدیکی شهر لندن زندگی میکنند تا از هیاهوی زندگی شهری در امان باشند.