کتاب شیر تلخ نشر میلکان

کتاب شیر تلخ (Bitter Orange) یک رمان نوشته الیف شافاک است. این کتاب به عنوان یک داستان جذاب و پر از احساسات شناخته می‌شود. شیر تلخ به تجربیات و احساسات شخصی دو کاراکتر اصلی، آزور و میتینگ، در دهه‌ی 1980 در ترکیه می‌پردازد. این داستان عاشقانه و در عین حال پیچیده، مسائل اجتماعی و فرهنگی ترکیه را نیز به تصویر می‌کشد.کتاب شیر تلخ با دقت به نقش زنان در جامعه و تلاش آنها برای شکل دادن به زندگی‌شان پرداخته و نشان می‌دهد که عشق و دوستی چگونه می‌تواند تغییراتی عمیق در زندگی انسان‌ها ایجاد کند. همچنین، این کتاب به شکلی عمیق و زیبا به تاریخ و جذابیت‌های فرهنگ ترکیه می‌پردازد.

الیف شافاک، نویسنده ترکی

الیف شافاک، نویسنده معروف ترکیه‌ای است که از طریق آثار خود به ارتقاء فهم بین‌المللی در مورد فرهنگ ترکیه و موضوعات اجتماعی و زنانه کمک می‌کند. او سعی دارد مسائل پیچیده و انسانی را به شکلی عمیق و زیبا در آثارش به تصویر بکشد. کتاب‌های او از زبانی ساده و شعارهای معنادار بهره‌مند هستند.

کتاب‌های دیگر الیف شافاک:

·      عشق (Love)

·      مهیار (The Bastard of Istanbul)

·      درون (Inside)

·      در جستجوی شیاطین (The Gaze)

چرا باید این کتاب را بخوانیم

·      اگر به ادبیات ترکیه علاقه دارید و می‌خواهید فرهنگ و جوانب مختلف آن را بشناسید، این کتاب برای شما بسیار جذاب خواهد بود.

·      اگر علاقه‌مند به داستان‌های عاشقانه و پر از احساسات هستید، کتاب شیر تلخ داستانی پر فراز و مشوق برای شما خواهد بود.

الیف شافاک به عنوان یکی از نویسندگان برجسته و جهانی در زمینه ادبیات زنانه و فرهنگ ترکیه شناخته می‌شود، بنابراین خواندن کتاب‌های او به شما فرصتی برای شناخت عمیق‌تر از زندگی و فرهنگ ترکیه می‌دهد.

در بخشی از کتاب شیر تلخ می‌خوانیم

هیچ‌کدام چاره ساز نبودند. درمان‌ها چاره ساز نبودند، زیرا من برای تغییر و خوب شدن آماده نبودم. چاهی پر از احساسات برای خودم کنده بودم. وقتی به عمیق بودن بیش از حد آن پی بردم، از کندن صرف نظر کردم و خودم را در آن چاه انداختم. تمام هفته‌ها و ماه‌های من درون آن چاه گذشت. هرقدر که دلم به حال خودم می‌سوخت، بیش‌تر در ته چاه فرو می‌رفتم. هرقدر به این باور می‌رسیدم که دیگر ته چاه هستم، بیش‌تر دلم به حال خودم می‌سوخت. ته چاه گردابی سرد و سوت و کور بود و من را در بر گرفته بود. چه وقت و چگونه ته این چاه رفته بودم، هیچ‌چیز نفهمیدم. هیچ تلاشی هم برای فهمیدن آن انجام ندادم. دوست نداشتم از آن چاه بیرون بیایم. آن‌جا ماندن راحت‌تر بود. بالا رفتن، دست و پا زدم وحتا پیچ و تاب خوردن هم سخت بود. این پیچ و خم افسردگی که می‌گویند، حتا اگر راه‌های خروج را هم پیدا کرده باشی، دوست نداری از آن‌جا بروی ...

کورنتی لاو همیشه می‌گفت: «از این‌که در تمام روز همانند یک انسان نرمال رفتار کنم، لذت می‌برم.» «در آن لحظه‌ها هر قدر هم ترور، مرگ، جنگ و جدال و هر چیز مزخرف و ابلهانه‌ای از ذهنم عبور کند، کافی است که «ظاهری نرمال» از خودم نشان دهم.»

خب نرمال یعنی چی؟

به چه زنی، زن نرمال می‌گویند؟

بدون صفت نمی‌توان آن را توصیف کرد و قابل‌شناسایی نیست. «زن نرمال» هم یک‌سری صفات ویژه‌ای دارد. صفاتی که آن‌ها را در زندگی روزمره استفاده می‌کنیم عبارتند از: مادرانه، طرفدار صلح، مهربان، احساساتی و...

به این چرخه عادت کرده‌ایم. از پدران‌مان این‌گونه یاد گرفته و به همین شکل هم به فرزندان‌مان انتقال داده‌ایم. بی‌هیچ تفکر و اعتراضی آن‌ها را پذیرفته‌ایم. صفاتی که زنان را با آن‌ها «نرمال» و «طبیعی» خوانده‌ایم، درحالی‌که نمی‌دانیم چه تعداد از این صفات حقیقی و کامل هستند؟ چه تعداد از آن‌ها بعدها وارد ادبیات ما شده‌اند و اجتماع آن را پذیرفته است. آیا دختربچه‌ها از همان اول با احساسات مادرانه و روحیات لطیف متولد می‌شوند یا این‌که از طرف اجتماع و یا خانواده‌ای این‌طور بار می‌آیند؟

پیشنهادهایی برای علاقمندان کتاب شیر تلخ

·      کتاب مرشد و مارگاریتا

·      کتاب رمان بلندی های بادگیر

·      کتاب رمان شب های روشن

·      کتاب رمان شرق بهشت