کتاب طاعون نشر روزگار

آیا زندگی بی معنا و مفهوم است؟ آیا زندگی صرفا لحظاتی برای سپری شدن از سر عادت است؟ یا نه باید خودمان به آن معنا دهیم و نیاز به سرکشی و طغیان دارد؟ درصورتی که علاقه‌مند هستید که پاسخ این سوالات را دریابید و زندگی را با نگاه جدیدی ببینید خواندن کتاب طاعون آلبر کامو می‌تواند بسیار جذاب باشد.

خلاصه‌ای از داستان طاعون

طاعون در شهری از الجزایر به نام اوران رخ می‌دهد و از زبان یک راوی بیان می‌شود. اوران که در ابتدای کتاب به عنوان شهری معمولی توصیف شده است زیبایی گذشته خود را از دست داده است. در شهر اتفاقی رخ می‌دهد، کم کم تعداد موش‌های شهر و مرگ و میر آن‌ها افزایش می‌یابد. پس از مدتی چند نفر از انسان‌ها نیز در اثر ابتلا به یک بیماری کشته می‌شوند. دکتر ریو (شخصیت اصلی داستان) آن‌را بیماری واگیردار معرفی می‌کند و اندکی بعد دکتر کاستل آن‌را طاعون تشخیص می‌دهد.

پس از مدتی طاعون کل شهر را در بر می‌گیرد و وضعیت قرنطینه در شهر اعلام می‌شود. قرنطینه بسیاری از مردم را از عزیزانشان دور می‌کند. همسر دکتر ریو برای درمان به شهر دیگری می‌رود و فاصله بین آن‌ها می‌افتد. در مواجهه با طاعون هرکس به شیوه‌ی خودش عمل می‌کند پدر پانلو کشیش شهر آن‌را عذاب الهی می‌داند و تحمل درد طاعون را راه حل می‌داند.

اما دکتر ریو و تارو (مسافری که به اوران آمده ولی در قرنطینه گیر افتاده است) سعی در تلاش برای مقابله با طاعون دارند. رامبر روزنامه‌نگار هم که برای تهیه گزارش به شهر آمده و حالا زندانی شده برای رسیدن دوباره به معشوقه‌اش، تلاش بسیاری برای خارج شدن از شهر می‌کند اما زمانی که می‌فهمد دکتر ریو نیز از همسرش جدا مانده تصمیم به ماندن و تغییر شرایط می‌گیرد و به دکتر ریو و تارو می‌پیوندد.

در این‌باره در کتاب می‌خوانیم: «رامبر گفت که باز هم فکر کرده است و به آنچه معتقد بود باز هم معتقد است اما اگر برود خجالت خواهد کشید. و این خجالت مزاحم عشقی خواهد شد که نسبت به او دارد. اما ریو اندامش را راست کرد و با صدای محکمی گفت که این بی معنی است و ترجیح خوشبختی خجالت ندارد. رامبر گفت: بلی، اما وقتی که آدم تنها خودش خوشبخت باشد خجالت دارد.» در ادامه پدر پانلو هم به جمع آن‌ها برای مقابله با طاعون می‌پیوندد.

آلبر کامو؛ اولین آفریقایی برنده نوبل ادبیات

آلبر کامو Albert Camus نویسنده و روزنامه‌نگار زاده الجزایر است که به عنوان اولین آفریقایی که موفق به دریافت جایزه نوبل شده است، شناخته می‌شود. کامو به دلیل آثار مهمی که به مشکلات وجدان بشر امروزی می‌پردازد برنده این جایزه شد.

کامو دوران کودکی خود را در محله‌ای فقیر نشین در الجزایر گذراند تا اینکه در دانشگاه الجزیره به تحصیل فلسفه پرداخت و  از بنیانگذاران سبک‎ پوچ‌گرایی و اگزیستانیالیسم است. در کتاب‌های اولیه خود پوچی و بی ‌هدفی زندگی را مورد نقد قرار می‌دهد و در مقاله «افسانه سیزیف» برای نخستین بار واژه ابزورد را به کار می‌برد و پوچی زندگی انسان را مطرح می‌کند. این مقاله بعد‌ها بر آثار بسیاری از نویسندگان تاثیر گذاشت و سبکی در تئاتر به نام «تئاتر پوچی» را به وجود آورد.

کامو همواره اندیشه‌های سیاسی خود را مطرح می‌کرد و ابتدا در کنار «رومن رولان» به جنبش ضد فاشیست «آمستردام پله یل» پیوست. او دوستی صمیمی با «سارتر» نویسنده کمونیست فرانسوی داشت اما بعد از مدتی دوستی این دو نویسنده بزرگ به دلیل انتقادات شدیدی که کامو نسبت به کمونیسم و تفکرات حاصل از آن داشت تیره و تار شد. کامو در کتاب «انسان طاغی» مخالفت خود را با شوروی به طور کامل مطرح کرد و تمام دوستان نزدیک خود را از دست داد.

کامو و «نیچه» (فیلسوف آلمانی) انتقادات زیادی به دنیای امروز و زندگی بشر داشتند و آن‌را بر علیه انسانیت می‌دانستند و هر دو آن‌ها سعی در آگاه کردن انسان‌ها برای رسیدن به آزادی و طغیان در برابر بیدادگری امروزی داشتند. نکته جالب در زندگی کامو فوتبال است او که در دوران دانشگاه دروازه‌بان تیم «راسینگ» دانشگاه الجزیره بود به دلیل بیماری سل خیلی زود مجبور به خداحافظی از فوتبال شد هرچند که همیشه طرفدار فوتبال باقی ماند.

کامو در رابطه با فوتبال و دروازه‌بانی با طنزی زیبا اینگونه می‌گوید :« خیلی زود یاد گرفتم که توپ هیچگاه از طرفی که فکر می‌کنید نمی‌آید و این درس، در زندگی‌ام – به خصوص در پاریس که هیچکس با دیگری رو راست نیست – خیلی به دردم خورد.» از کتاب‌های دیگر آلبر کامو می‌توان به رمان برجسته «بیگانه» اشاره کرد که در سال 1942 منتشر شد. «سقوط» و «کالیگولا» از دیگر آثار برجسته کامو هستند. دو کتاب «مرگ خوش» و «آدم اول» نیز پس از مرگ کامو منتشر شدند که رمان «آدم اول» به صورت نیمه تمام عرضه شد. او دو سال پس از کسب جایزه نوبل در حالی که مشغول نوشتن رمان آخر خود بود در سانحه‌ای رانندگی در گذشت.

طاعون؛ راهی برای همبستگی

رمان «طاعون» با نام اصلی «The Plague» توسط آلبر کامو در سال 1947 نوشته شده است. طاعون پس از «سه گانه پوچی» کامو، یعنی کتاب‌های «بیگانه»، «کالیگولا» و «افسانه سیزیف» که هر سه در مورد پوچی زندگی و بی معنایی زندگی انسان‌ها بودند نوشته شد.

در واقع با نوشتن کتاب طاعون، کامو سعی در مطرح کردن مفهوم جدید هستی گرایی یا همان اگزیستانسیالیم داشت، که در آن انسان خودش و به تنهایی باید به زندگیش معنا ببخشد. از نظر کامو این انسان است که می‌تواند به پوچی و هیچ بودن زندگی خود پایان دهد. او حتی در طاعون مفهوم طغیان را گسترش می‌دهد و برای معنی دادن به زندگی، طغیان و تلاش دسته جمعی انسان‌ها و مشارکت آن‌ها را برای جلوگیری از تبدیل زندگی به عادت و پوچی را پیشنهاد می‌کند همانطور که برای مقابله‌ با طاعون نیاز به همراهی و همبستگی کل مردم شهر بود. نویسنده در رابطه با طاعون و تفاوتش بیگانه در نامه‌ای به «رولان پارت» می‌نویسد: «در مقایسه با رمان بیگانه، طاعون بی گفتگو گذاری است از سرکشی انفرادی به جهان اجتماعی که باید در مبارزه‌هایش شرکت کرد. اگر از بیگانه تا طاعون راهی در راستای تحول باشد، این تحول در جهان همبستگی و مشارکت است.»

تفاوت دیگر تلاش و عصیان شخصیت‌های «طاعون» در مقایسه با «بیگانه» این است که تلاش‌های شخصیت‌های طاعون بی سر انجام و هدف نیست. شخصیت‌ها پس از اینکه رفته رفته از خودخواهی دست کشیدند و برای نجات خود تلاش کردند به این نتیجه رسیدند که برای نجات نیاز به همبستگی و تلاش دسته‌جمعی دارند. در نهایت آن‌ها به سمت یک حرکت اجتماعی برای بهبود اوضاع رفتند.

ترجمه‌های فارسی کتاب طاعون

آلبر کامو یکی از مشهورترین نویسندگان بین مخاطبان ایرانی است. به همین دلیل آثار او دارای ترجمه‌های متنوعی است که توسط انتشارات مختلف به چاپ رسیده‌اند. مشهورترین ترجمه طاعون متعلق به «رضا سید حسینی» است که توسط نشر «نیلوفر» منتشر شده. حسین دهخدا نیز کتاب را برای نشر روزگار به فارسی برگرداننده است. کتاب حاضر با ترجمه «حسین دهخدا» پیش روی شماست. «علی صدوقی» اولین مترجمی بود که در سال 1340 کتاب را به فارسی برگرداند. «پرویز شهدی»، «اقدس یغمایی» و «حسین کاظمی یزدی» از دیگر مترجمین کتاب هستند. خوشبختانه، کتاب دارای ترجمه‌های بسیار خوبی است و با خواندن هرکدام از ترجمه‌ها می‌توانید با دنیای کتاب و طاعون زدگان آشنا شوید. کتاب طاعون اثر آلبرکامو را نباید با کتاب طاعون زدگان اثر کلم مارتینی اشتباه گرفت. شما می‌توانید برای دانلود کتاب طاعون و مطالعه‌ی آن از همین صفحه‌ی فیدیبو اقدام کنید. 

در بخش‌هایی از کتاب می‌خوانیم

«آنچه ضرورت داشت شناختن صریح آن چیزی بود که باید شناخت. به دور ریختن سایه‌های بیهوده و اتخاذ تدابیر بود. آنگاه طاعون متوقف می‌شد. زیرا مردم تصوری از طاعون نداشتند یا تصور نادرست داشتند.»

«سوال من این است:«چرا خود شما این‌همه فداکاری به خرج می‌دهید در حالی که به خدا ایمان ندارید.» ریو بی‌آنکه از تاریکی خارج شود گفت که به این سوال قبلا جواب داده است و اگر به خدای قادر مطلق معتقد بود از درمان مردم دست بر می‌داشت و این کار را به خدا وا می‌داشت.»

«شر و بدی در دنیا وجود دارد پیوسته از نادانی می‌زاید و حسن نیت نیز اگر از روی اطلاع نباشد ممکن است به اندازه شرارت تولید خسارت کند. مردم بیشتر خوبند تا بد و در حقیقت، مسئله این نیست. بلکه آن‌ها کم یا زیاد نادانند و همین است که فضیلت یا ننگ شمرده می‌شود. نومیدکننده‌ترین ننگ‌ها، ننگ آن نادانی است که گمان می‌کند همه چیز را می‌داند و در نتیجه به خودش اجازه آدم کشی می‌دهد: روح قاتل کور است و هرگز نیکی حقیقی یا عشق زیبا بدون روشن بینی کافی وجود ندارد.»

«اما انسان همین‌که عادت کرد، روزگارش بی‌دردسر می‌گذرد.»

«روشن است که شما قادرید در راه یک اندیشه بمیرید. و من از آدم‌هایی که در راه اندیشه می‌میرند خسته شده‌ام. من به قهرمانی عقیده ندارم. می‌دانم که آسان است. به این نتیجه رسیده‌ام که کشنده است. آنچه برای من جالب است این است که انسان زندگی کند و از آن چیزی که دوست دارد بمیرد.»

«گمان میکنم که من قهرمانی و تقدس را زیاد نمی‌پسندم. آنچه برایم جالب است انسان بودن است.»