فروید در این کتاب به بحث در خصوص رویای کودکی لئوناردو داوینچی می پردازد، رویایی که به زعم او کلید شناخت لئوناردو و آثار او را به دست می دهد. در این رویا لئوناردو سوار بر بال خیال و در دورانی که فاصله او از حیث زمانی که با دوران کودکی اش محل تامل است، به طرح مسئله ای می پردازد که فروید روانکاو آن را نمونه ای ژرف برای تحقیق می داند و همچنین روانکو را قادر می سازد تا در فحوای آن بستری مناسب برای تحلیل روانکاوانه بیابد.