کتاب صوتی مسئله‌ی اسپینوزا نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

آنچه اروین د. یالوم را بر آن داشت که کتاب مسئله اسپینوزا را بنویسد، علاقه و شیفتگی او نسبت به باروخ اسپینوزا، متفکر یهودی بوده است. ازآنجایی‌که اسپینوزا در انزوا و تنهایی زندگی می‌کرد و در کتاب‌هایش هم از زندگی شخصی‌اش نشانی یافت نمی‌شود، نوشتن رمانی داستانی درباره او کاری مشکل بوده است؛ بنابراین یالوم داستان این متفکر قرن هفدهم میلادی، باروخ اسپینوزا را در کنار داستان آلفرد روزنبرگ نازی در خلال جنگ جهانی دوم، در حدود دویست سال بعد روایت می‌کند. او در این کتاب به طور متناوب بین عصر طلایی آمستردام و آلمان نازی جابه‌جا شده و زندگی این دو مرد مرموز را در دل داستانی پرکشش از اعتبار و اشتیاق، خاستگاه خیر و شر، فلسفه آزادی و ظلم و وحشت بررسی می‌کند.

بخشی از کتاب

بنتو ادامه داد: «بنابراین، ما برای ارتقای فهممان باید سعی کنیم این جهان را از جنبه‎ی سرمدی نگاه کنیم. به‌عبارت‌دیگر، باید بر موانع شناختمان که نتیجه‌ی اتصال با خودمان است، پیروز شویم.» بنتو مکثی کرد. «فرانکو، خیلی بهت‌زده نگاه می‌کنی.»

«من سررشته‌ی ماجرا را گم کردم. تو می‌خواستی عدم جدایی را توضیح دهی. پس چه شد؟»

«صبور باش فرانکو. نوبت آن هم می‌رسد. اول باید پس‌زمینه‌اش را مطرح کنم. همان‌طور که گفتم، برای دیدن جهان از جنبه‌ی سرمدی، باید هویت خودم. یعنی اتصالم با خودم - را کنار بگذارم و همه چیز را از منظر تساوی مطلق و دورنمایی حقیقی نگاه کنم. اگر بتوانم چنین کنم، موفق شده‌ام بندهای میان خودم و دیگران را تجربه کنم. اگر چنین چیزی رخ دهد، یک آرامش بسیار بزرگ در من جریان می‌یابد و هیچ رویدادی مرا نگران نمی‌کند، حتی مرگم هم چیزی را تغییر نمی‌دهد، و وقتی دیگران هم به چنین دیدی برسند با هم دوست خواهیم بود و آنچه را برای خود می‌خواهیم برای دیگری هم خواهیم خواست و با یک همفکری عمیق عمل خواهیم کرد. این تجربه‌ی خجسته و لذت‌بخش نتیجه‌ی فقدان جدایی است، نه ارتباط. حالا فرقش را فهمیدی: فرق میان افرادی را که برای گرمی و امنیت اجتماع می‌کنند با کسانی که با هم نگاهی مسرور و هدایت شده به طبیعت و خدا دارند.»