کتاب بیگانه آلبر کامو نشر یوشیتا

آوازه این کتاب باعث شد آن را در لیست ۱۰۰ اثر ماندگار قرار دهم. چیزی که بیش از همه مرا تشویق کرد، پیام استادم بود که گفته بود: «کتاب کاملاً مزخرف است.» این حرف او باعث شد کنجکاو شوم: چرا کتابی با این شهرت جهانی همواره توصیه می‌شود؟ به همین دلیل، «بیگانه» را به عنوان چهارمین اثرم انتخاب کردم. داستان درباره فردی کاملاً بی‌احساس است که نگاهی متفاوت و سرد به جهان اطراف دارد. این شخص پس از یک سری مسائل ساده زندگی، به دلیل ارتکاب قتل، مورد محاکمه قرار می‌گیرد. در ابتدا، هیچ نکته جذابی در داستان وجود نداشت که توجهم را جلب کند. روایت ساده و یکنواخت بود و پیچش داستانی یا شخصیت‌پردازی عمیق در آن دیده نمی‌شد. به همین دلیل، در وسط داستان چندین بار تصمیم گرفتم آن را کنار بگذارم و واقعاً احساس کردم وقت خود را تلف می‌کنم. با این حال، کنجکاوی اجازه نداد که داستان را نیمه‌کاره رها کنم؛ می‌خواستم بدانم چرا این کتاب ساده و بی‌محتوا را «شاهکار» می‌خوانند. پس از پایان داستان، گیج و کلافه شدم. حس کردم حق با استادم است، اما هنوز مطمئن بودم که نکته‌ای هست که من متوجه آن نشده‌ام. وقتی شروع به تحقیق کردم، سرانجام پیام اصلی کتاب را درک کردم. پیام اصلی کتاب برخلاف باور اولیه من است، اما باید اعتراف کنم که کامو به‌طرز ماهرانه‌ای فلسفه خود را در قالب داستان ارائه کرده است. فلسفه پوچی‌گرایی بر این باور است که انسان با هدف از پیش تعیین‌شده به دنیا نمی‌آید، بلکه ابتدا وجود پیدا می‌کند و سپس برای یافتن هویت و معنا، ارزش‌ها و قراردادهایی برای زندگی خود ایجاد می‌کند. بعضی از مسائل ممکن است ذاتاً ارزش خاصی نداشته باشند، اما به دلیل قراردادهای اجتماعی، اهمیت پیدا می‌کنند. برای مثال، عزاداری بر عزیزان ذاتاً معنای خاصی ندارد، چون مرگ بخشی از زندگی است، اما بشر بین خود قراردادی بسته است که هنگام فقدان عزیزان باید عزاداری کرد. کتاب نشان می‌دهد که پذیرفتن این فلسفه، عواقبی هم دارد؛ زیرا شکستن سنت‌ها و قراردادهای اجتماعی همیشه با مقاومت مواجه می‌شود. «بیگانه» کتابی سخت‌فهم و گاه کلافه‌کننده است. برای درک بهتر آن، ابتدا باید فلسفه پوچی‌گرایی را شناخت، سپس داستان را خواند. هرچند شخصاً با این فلسفه هم‌سو نیستم، اما دیدگاه و زاویه دید جدید و جالبی برای مشاهده مسائل به من ارائه داد. اکنون می‌فهمم چرا این کتاب را شاهکار می‌دانند. چون برای پوچی گرایی راه حل ارائه داده و میگه نیاز نیست برای خودت معنی بسازی بلکه با پذیرفتن بی معنی بودن زندگی، آزادانه زندگی کن. و به دلیل همین فلسفه جدیدی که ارائه داد کتابی منحصر به فردی است. از نظر من، می‌توان آن را «شاهکار بی‌محتوا» نامید، چرا که پیام اصلی آن نیز همین است: سادگی و یکنواختی روایت، حامل فلسفه عمیقی است که در پس آن نهفته است. توصیه می کنم قبل از مطالعه این کتاب فلسفه اگزیستانسیالیسم را اجمالی مرور کنید تا بتوانید بهتر داستان را درک کنید. محسن محب

این کتاب فوق العادست،من نسخه ی چاپیش رو خوندم واقعا جالب کلی نقدهای مختلف درموردش وجود داره،پیشنهاد میشه بخونینش

با تحقیق بین ترجمه های مختلف، متوجه شدم این ترجمه، ترجمه‌ی خوبی نیست. بهترین ترجمه از لیلی گلستان بود.

واقعا ارزش خوندنش رو داره...