کتاب زخم دوزخ نشر شهر پدرام

شاعران عرب در زمان جاهلیت، در نظر مردم اهمیت فراوانی داشتند. گاه می‌شد یک قصیده ‌از یک شاعر معروف سبب جنگ‌های چندین ساله و خونریزی‌های فراوانی شود و گاه، یک‌ بیت آبروی یک قبیله را می‌برد. صلاح الدین المنجد در مقدمۀ کتاب «شعر یزید بن معاویه» می‌گوید: «یزید نخستین خلیفۀ اموی بود که شعر می‌سرود. از کودکی به شعر علاقه داشت. او از نوجوانی به سرودن شعر پرداخت و با عبد الرحمن بن حسّان بن ثابت نیز مشاعره می­کرد.و همچنین اشعار پیشینیان و معاصران خود را از بر داشت. و از نام هیچ شاعری که به گوشش می­رسید نمی­گذشت مگر آن که سروده­هایش را بشنود». نخستین‌کسی که سروده‌ها و اخبار او را به رشتۀ تحریر درآورد، ابو عبد الله محمد بن عباس یزیدی(متوفّی۳۱۳ هجری) بود. او کتابی را تحت عنوان «اخبار یزید بن معاویه» نوشت. ابو منصور محمد بن احمد ازهری (متوفّی۳۷۰ هجری) نیز دربارۀ یزید روایاتی نقل نمود. شاعرانی مانند متوکل لیثی، ابن زبیر اسدی و الاخطل اشعار یزید را ستودند. از ابن خلّکان‌ نقل شده است که محمد بن عمران مرزبانی(متوفّی۳۷۸ هجری) نخستین کسی بود که اشعار یزید را در یک دیوان گرد آورد. آنگاه صاحب جمال الدین علی بن یوسف قفطی(متوفّی۶۴۶ هجری) چند بیت را به دیوان مزبور افزود.... -از متن کتاب-