کتاب سیاست گذاری علمی و توسعه در ایران نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی

بحث ما خط‌مشی‌‌های عمومی علم و فناوری است. سیاست‌گذاری در قلمرو عمومی صورت می‌گیرد، ولی دولتیان به‌ویژه در ساختارهای نادموکراتیک، با سیاست‌گذاری چنان رفتار می‌کنند که گویا برای قلمرو خصوصی خودشان تصمیم می‌گیرند؛ یعنی درعین‌حال که خط‌مشی عمومی در حوزۀ عمومی و به منافع عمومی و عرصۀ عمومی مربوط است، اما دولتیان معمولاً رفتارشان با این سیاست‌گذاری چنان است که گویا می‌خواهند در مورد مسائل شخصی خودشان تصمیم بگیرند... خط‌مشی یک شبکه است و در یک شبکه توسعه پیدا می‌کند. در ساخت شبکه، تمام ذی‌نفع‌ها، شرکا و افراد باید حضور و مشارکت داشته باشند. دولت یکی از ذی‌نفعان ملی تلقی می‌شود و همین‌طور سایر ذی‌نفعان در شبکه تعریف می‌شوند. کنش ارتباطی و عقلانیت ارتباطی ویژگی‌هایی دارد؛ اول اینکه بازگشوده به غیر است. من در عقلانیت ارتباطی نسبت به غیر خود، نسبت به مخاطبم و طرف‌های دیگر گفت‌وگو و سایر ذی‌نفع‌ها بازگشودگی دارم. عقلانیت ارتباطی، زبان را یک رسانه می‌داند. درنتیجه، می‌خواهد از زبان به‌عنوان یک رسانه بیشترین استفاده را برای گفت‌وگوی محدودنشده بکند.