ماگدا سابو (۱۹۱۷ ـ ۲۰۰۷) در یک خانوادهی مجاری در دبرسن، «رمِ کالوینیست»، مجارستان متولد شد. سابو، که پدرش به او آموخت با وی به لاتین، آلمانی، انگلیسی و فرانسه صحبت کند، در دانشگاه دبرسن لاتین و مجارستانی خواند و در تمام مدتی که مجارستان در سالهای ۱۹۴۴ و ۱۹۴۵ در اشغال آلمان و شوروی بود بهعنوان معلم کار کرد. در سال ۱۹۴۷، او دو کتاب شعر منتشر کرد، بره، و بازگشت به انسان، که در سال ۱۹۴۹ جایزهِی بامگارتنر را برای او به ارمغان آوردند. در دوران کمونیسم، این شهرت زودرس مایهی دردسرش شد، و سابو به داستاننویسی روی آورد: اولین رمان او، فرسکو، در سال ۱۹۵۸ منتشر شد و مدت کوتاهی پس از آن بچهآهو را منتشر کرد. در سال ۱۹۵۹، جایزهِی یوژف آتیلا را برد، و پس از آن چندین رمان دیگر نوشت، از جمله خیابان کاتالین (۱۹۶۹)، چاه قدیمی (۱۹۷۰)، داستان ازمدافتاده (۱۹۷۱) و شهر ممنوعه یا در (۱۹۸۷). سابو همچنین اشعاری برای کودکان، نمایشنامه، داستان کوتاه، و آثار غیرداستانی نوشت، از جمله مطلبی در ستایش همسرش تیبور سوبوتکا، نویسنده و مترجم آثار تولکین و گالزورتی، که در سال ۱۹۸۲ درگذشت. سابو عضو آکادمی علوم و عضو هیئت امنای مدرسهی علوم دینی کالوینیست در دبرسن بود. او کتاب به دست، در همان شهری که متولد شده بود از دنیا رفت.
کتاب شهر ممنوعه را لن ریکس، شاعر، منتقد و مترجم آثار مجارستانی متولد زیمبابوه (متولد ۱۹۴۲) در سال ۲۰۰۵ به انگلیسی ترجمه کرد. او در سال ۲۰۰۶ به خاطر ترجمهی این کتاب جایزهی آکسفورد ـ وایدنفلد را گرفت.