کتاب سورمه سرا نشر بان

واقعا دست‌مریزاد به آقای خانلری بابت اثر خوبی که به کتابخانه ادبیات ژانری فارسی زبان اضافه کرده است. برخلاف بسیاری از تلاش‌های دیگر در خلق اثری در ژانر وحشت و در زیرگونه وحشت وهمی، حاصل کار بسیار قابل تامل و پرکشش از کار درآمده است. صرف نظر از اندک بخش‌هایی از روایت که کم‌مایه شده یا جملات به کار رفته در آن، تصنعی نشان می‌دهد، با کتابی خوش خوان روبه‌رو هستیم که خواننده را یک نفس همراه خود می‌برد. تعلیق داستان قدرتمند از آب درآمده و برش زدن میان شخصیت‌های داستان و ربط منطقی بین آن‌ها کم نقص ظاهر شده است. پایان‌بندی کتاب به خلاف بسیاری از نمونه‌ها، سرهم‌بندی شده نیست و منطق خود را از دست نمی‌دهد. وهمی که در پس داستان است، باورپذیر بوده و در پیرنگ داستان نشسته است. شاید نقطه ضعف کتاب را بتوان در شخصیت‌پردازی آن جست، که البته با در نظر گرفتن حجم کتاب و اساسا داستانی که با آن سر و کار داریم، که به شکل بریده‌ای از زندگی شخصیت اصلی روایت می‌شود، تا حدودی توجیه‌پذیر است. با تمام این‌ها، نویسنده در توصیف شخصیت‌ها از دید شخصیت اصلی اندکی کم حوصله نشان داده است، گویی شخصیت پردازی مقهور ایده‌ای شده که در پس داستان قرار گرفته و نویسنده بیش از هر چیز به حفظ تعلیق داستانی و پیشبرد ایده داستان اهمیت داده و از کنار برخی هناصر داستانی بی توجه گذشته باشد. در مجموع با اثری روبه‌رو هستیم که نه تنها خواندنی است، که خواندن آن در این برهوت آثار قابل تأمل ژانری فارسی زبان، توصیه می‌شود

اگر شما عزیزی را از دست بدهید و بعد از چند سال نشانه هایی از زنده بودن او به دستتان برسد ، شال و کلاه می کنید و به دنبال او می روید یا از ترس سرکار گذاشتن شما توسط شخصی از کنار آن رد می شوید؟ کتاب &#۳۴;سورمه سرا&#۳۴; نوشته ی &#۳۴;رامبد خانلری&#۳۴; از نشر &#۳۴;بان&#۳۴; داستان مردیست که همسر خود را سه سال است از دست داده،اما او با دریافت نامه ای از طرف همسرش از مکانی به نام سورمه سرا راهی آنجا می شود تا سر از این ماجرا در بیاورد... سورمه سرا داستان دلتنگی های آدم ها برای عزیزان از دست رفته شان است، احساساتی که گاهی به ترس تبدیل می شود . ابتدای این کتاب مانند هوای اول نوار کاست است، یک انتظار و کشش در خودش دارد و شما مشتاق می شوید تا کتاب را ادامه دهید. سورمه سرا در فضایی مبهم روایت می شود ،دنیای تاریکی که هیچ کس نمی داند کجاست. نثر کتاب روان و ساده است همراه با تعلیق بالا که شاید نتوانید تا اتمام کتاب آن را کنار بگذارید. فضای این کتاب وهم آلود و تاریک است ،اغلب صحنه های داستان در قبرستان و در کنار گورها نوشته شده است. اگر هوس خواندن کتابی ترسناک کرده اید و از فضای گورستان ها واهمه ای ندارید، حتما با این کتاب به سورمه سرا سفر کنید.

با درود برای ژانر وحشت که در ادبیات داستانی ما چندان سابقه و شناسنامه ای به جز بوف کور ندارد، (که آنهم به اعتقاد من گونه ای برداشت آزاد از فضای پزشک دهکده ی کافکاست) یا اگر دارد سعادت مطالعه اش تا کنون نصیب من نشده است، داستان فوق العاده خوبی است و حتماً ارزش خریدن و خواندن برای طرفداران این ژانر را خواهد داشت. تبریک ویژه به آقای خانلری و رمان خوان های ایرانی که بالاخره چشمشان به دنیای پر رمز و راز وحشت از نوع ایرانی آن گشوده شد. پاینده باشید

از نظر من نه خیلی خوب و عالی بود و نه خیلی بد و افتضاح. بالاخره نویسنده ریسک کرده و در ژانر وحشت که توانایی زیادی نداریم در ادبیات فارسی ، کتابی نوشته که من با حساسیت هایی که در انتخاب و مطالعه دارم یک نفس تا آخر خوندم و کشش لازم رو داشت . خسته شدیم از بس کتاب های مزخرف عاشقانه مبتذل دیدیم. باز جای شکرش باقی هست که همچین داستان هایی هم نوشته میشن هرچند کم و مختصر.

کتاب مالیخولیایی تقریبا ترسناکی بود. نوشتن اینجور داستانها سخته مخصوصا اینکه فقط با متن و چندتا کلمه بشه تم ترسناک ساخت. برای تجربه اول نویسنده خوب بود. پایان هر قسمت جذابیت و کشش زیادی داشت که باعث میشد سریع بخوای قسمت بعد رو بخونی. آدم‌های قصه خوب معرفی میشوند یعنی اول مبهم و گنگ و درهم برهم و بعد به تدریج واضح و آشکار و مرتبط با حوادث داستان جلو میروند. پایان خوبی داشت. چیز دیگه ای که جالب بود داستان شوآن و مادرش هست که ابتدا و انتهای کتاب آورده شده و البته رابطه بین کهرباکده و سورمه‌سرا، که بنظرم شبیه بهشت و جهنم یا شاید برزخ باشه.

? بریده هایی از کتاب ? ?آدم بـدون مـیـراث خـور یـه خـاطـره ی بـی نـمـکـه،  یـه حـرف نـشـنـیـدنـی کـه  صـاحـبـش رو از سـکـه مـی انـدازه.? ?تنهایی به آدم یاد می دهد دروغ های بی دلیل را شبیه به حرف راست بگوید.?

اولین کتاب ایرانی بود که در ژانر وحشت خوندم. خوندنش برای من جالب بود و دوستش داشتم. اوایل کتاب درک اتفاقات برام کمی سخت بود، تا اینکه متوجه شدم باید خودمو بسپارم به تخیل جن و پری گونه و وهم آلود. فضای کتاب توی ذهنم تاریک و مه گرفته و سرد بود و برای ترسویی مثل من واقعا تاثیرگذار بود. البته ترسش در حدی نبود که شب بی خواب بشم ولی در اون حد بود که کوچه خلوت همیشگی ام رو که میرم توی تاریکی صبح توهم بزنم.

بسیار عالی ،بازی کلمات که به اوج خودش رسیده بود داستان پخته ای بود از مردی که به بدنبال زن مرده خودش به دنیایی دیگه میره و پس از ماجراجویی بسیار میدونه هرکی که به سرمه سرا رفته برنگشته...در کل داستانی در ژانر وحشتناک که طرفداران خاص خودشو داره به سختی میشه توجه شونو جلب کرد این داستان این کارو انجام میده البته من به دوستان کتاب شوومان اثر نازنین جودت رو هم توصیه میکنم بخونید بسیار زیبا و عالی هستش .

خوب شروع شد ولی به تندی وارد بیراهه و تکرار توصیفات و صحنه‌ها و پلاتِ گردبادی شد بین فلش بک و تخیل و واقعیت و خاطرات که اگر دُزش رو پایین نگه می‌داشت جذاب می‌شد ولی باعث شده بود از یک جایی به بعد دیگه آزاردهنده باشه. رد پای عمیقی هم از زندگی شخصی و خاطرات دور‌و نزدیک خود نویسنده در داستان بود که به راحتی قابل تمیز بود و خوب ننشسته بود رو بدنه ی پلات.

خوب بود ولی با بوف کور قابل مقایسه نیست ما در دنیایی از عجایب زندگی میکنیم ولی چون بهش عادت می کنیم احساس می کنیم همه چیز عادیه و همونطوریه که باید باشه ولی همه اینها توهمی بیش نیست همه جا سورمه سراست ما مردگانی بیش نیستیم و فقط تصور میکنیم که زنده ایم ....