استاد یاسپرس از گروه روانپزشکان درخشانی چون مایر ـ گروس، گروله و هامبورگر بود که تحت هدایت استاد اف. نیسل گرد هم آمده بودند. این گروه با عنوان «مکتب هایدلبرگ» شناخته شدند و به این ترتیب تأثیری فراتر از هر مکتب روانپزشکی دیگری داشتند. مشارکت ویژهی یاسپرس در واقع با تألیف کتاب بنیادی و مشهورش، آسیبشناسی روانی عمومی صورت گرفت که از زمان انتشارش در ۱۹۱۳، متنی مرجع و اساسی برای روانپزشکی بوده است. این واقعیت که هفتمین ویراست کتاب فوق در ۱۹۵۹ انتشار یافت، شاهدی است بر افزایش پیوستهی تأثیر مداوم آن؛ با بهرهگیری از ویراست هفتم، این کتاب برجسته را به انگلیسی ترجمه کردیم که انتشارات دانشگاه منچستر در بهار ۱۹۶۳ آن را منتشر کرد.
با اینکه ماهیت رواندرمانی بخشی از کتاب [آسیب شناسی روانی عمومی] است که هماکنون در دسترس خوانندگان انگلیسی قرار دارد، اما ما همچون خود استاد یاسپرس بر این گمانایم که این مجلد مختصر ارزش انتشار جداگانه را نیز دارد، زیرا موضوع رواندرمانی موردتوجه فراوان طیف گستردهتری قرار دارد که احتمالاً وقت یا آمادگی خواندن این اثر مبسوط و تخصصی را ندارند.
بسیاری افراد از شمار گیجکنندهی رویکردهای رواندرمانی شگفتزده میشوند. همین اواخر کتابی منتشر شد که به معرفی «سی و شش مکتب مهمتر روانکاوی در ایالات متحده» میپرداخت. اگر این تعداد صرفاً مهمترین مکاتب و آنهم فقط در عرصهی روانکاوی باشد، به این معنا که دیگر گرایشهای متعدد روانشناسی را کنار مینهد و فقط آنهایی را بررسی میکند که مربوط به ایالات متحده است، صرفاً میتوان به نحوی مبهم حدس زد در مجموع چه تعداد مکاتب رواندرمانی میتواند موجود باشد. بهنظر میرسد نیازی قطعی برای ارزیابی جدید اصول کلی وجود داشته باشد.