بیشتر عمر من غیر از آموزش، در فرهنگنویسی گذشته، هرچند به آنچه میخواستم نرسیدهام. در مهرماه ۱۳۴۱ در مؤسسۀ لغتنامۀ دهخدا شروع به کار کردم، و تألیف بخشی از حرف الف را بر عهده گرفتم و شصت سال منهای اوقاتی که به مناسبتهایی غیبت داشتم در آن مؤسسه کار کردم. در مرداد ۱۴۰۱ از آن مؤسسه خداحافظی کردم. سه مقالۀ آغازین این دفتر مربوط به فرهنگنویسی است. مقالۀ برزویۀ طبیب در یادنامۀ شادروان احمد تفضّلی، که در خیابانهای تهران ناجوانمردانه به قتل رسید، چاپ شده. در باب نتیجهگیری آن مقاله، پیوسته در جستجو بودم. سرانجام به این نتیجه رسیدم که سخن استاد گابریلی به حقیقت نزدیکتر است. مقالات «روز حافظ» و «روز شهریار ـ روز زبان فارسی» به خواست انجمن آثار و مفاخر فرهنگی در آن انجمن ایراد شده. دربارۀ مقالۀ «معنی زندگی» در صدر آن توضیح دادهام. از آقای مهندس فیاضی صاحب و مدیر نشر قطره که پذیرفت مقالات اینجانب را ده تا ده تا به چاپ برساند سپاس فراوان دارم. در طول سیوچند سالی که با ایشان کار میکنم، در حوزۀ شناسایی خود، او را بهترین ناشر ایران تشخیص دادهام. اگر همۀ ناشران شیوۀ کار او را مدار کار خود قرار دهند، آنگاه نشر ایران فضایی دیگر خواهد داشت.