- پژوهشگر تاریخ و روانشناسی اجتماعی ایران:
«حسن قاضی مرادی» نویسنده، پژوهشگر و جامعهشناس ایرانی است که سال ۱۳۳۲ در تهران متولد شده است. او که فارغالتحصیل رشتهی مکانیک است، عموماً در زمینهی تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران و نیز روانشناسی اجتماعی مردم ایران به پژوهش پرداخته و آثاری نیز در این حوزهها منتشر کرده است. «در پیرامون خودمداری ایرانیان» که رسالهای است در روانشناسی اجتماعی مردم ایران، «در ستایش شرم» که به جامعهشناسی حس شرم در ایران میپردازد، «استبداد در ایران»، «کار و فراغت ایرانیان»، «ملکم خان» که نگاهی میاندازد به سرگذشت نظریهپرداز نوسازی سیاسی در عصر مشروطه، «نوسازی سیاسی در عصر مشروطه»، «تأملی بر عقبماندگی ما» که نگاهی به کتاب «دیباچهای بر انحطاط ایران» نوشتهی دکتر جواد طباطبایی انداخته، «درآمدی بر تفکر انتقادی»، «پویایی نقد» و «شوق گفتوگو و گستردگی فرهنگ تکگویی در میان ایرانیان»، فهرست آثاری است که قاضی مرادی بین سالهای ۱۳۸۷ و ۱۳۹۵ منتشر کرده است. علاوه بر این آثار تألیفی، او بههمراه «محمود عبادیان» دو اثر از «کارل مارکس» به نامهای «رسالهی دکترای فلسفه» که به بررسی اختلاف بین فلسفهی دموکریتی و اپیکوری میپردازد و «نقد فلسفهی حق هگل» را به فارسی ترجمه کرده است.
- رسالهای در روانشناسی اجتماعی مردم ایران:
کوشش برای شناخت واقعیت اجتماعی، مبنای تلاش برای زمینهسازی تحول آگاهانهی جامعه است. میتوان هر جامعه را از دیدگاههای متفاوت مورد بررسی قرار داد. در عین حال، میتوان موضوعی اجتماعی را در جامعهی خاصی در نظر گرفت و ویژگیها و کارکردهای گوناگون آن را بررسی کرد. این رساله کوششی است در سنجش ویژگیها و کارکردهای یکی از خصلتهای خاص ایرانیان در قلمرو حضور و هستی فردی و اجتماعیشان. این خصلت که در این رساله معرف جهت عمدهی هویت فردی و اجتماعی ایرانیان به شمار میآید، «خودمداری» خوانده میشود. موضوع محوری این رساله، خودمداری ایرانیان است و برخی زمینهها، ویژگیها و کارکردهای آن مورد بررسی قرار میگیرد. لازم به ذکر است همانطور که نویسنده خود در فصل ابتدایی کتابش توضیح داده، مفهوم خودمداری با «فردگرایی» که در جوامع غربی مطرح است، تفاوت دارد و به همین منظور هم قاضیمرادی پیش از هر چیز، این دو مفهوم را تعریف کرده و از هم تمایز داده است.
- بررسی خودمداری ایرانیان در معنا و در کارکرد:
حسن قاضیمرادی، در پیرامون خودمداری ایرانیان را در چهار فصل نوشته است. پس از مقدمهای که یک شمای کلی از محتوای کتاب به دست شنونده میدهد، فصل نخست را با عنوان «فردگرایی و خودمداری» نوشته است. نویسنده در این فصل ابتدا در مورد فردگرایی سخن میگوید، سپس از فقدان فردگرایی در میان ایرانیان حرف میزند و در ادامه نیز مفهوم خودمداری را مورد بحث و بررسی قرار میدهد. فصل دوم «حکومت استبدادی و خودمداری ایرانیان» نام دارد. این فصل ابتدا به حکومت استبدادی میپردازد و بعد، ارتباط این نوع از حکومت را با خودمداری بیان میکند. در ادامه هم با تقسیم حکومتهای استبدادی به دوران پیش از اسلام و پس از آن، نگاهی به این حکومتها در ایران میاندازد. قاضیمرادی سومین فصل را با عنوان «ویژگیهای خودمداری» شروع میکند. از شیوهی زندگی میگوید و از استغراق در زندگی روزمره. برخی ویژگیهای فکری در خودمداری را برمیشمرد و در این میان، از بینش روزمره، ذهنیت استبدادزده و بیاعتقادی سخن میگوید. سپس برخی ویژگیهای کرداری در خودمداری را فهرست میکند و از سترونی و تقلید، تجاوزگری و خشونت و فساد حرف میزند. در نهایت هم برخی ویژگیهای عاطفی در خودمداری یاد میشوند که به فقدان عشق و دوستی، ناامیدی، تحقیرشدگی و حس حقارت پرداخته میشود. آخرین فصل این کتاب «خودمداری در تقابل با حکومت استبدادی» است و حول مباحثی چون تضاد در حکومت استبدادی و خودمداری و نیز مواجههی منفعلانهی خودمداری با حکومت استبدادی میچرخد. پایانبخش در پیرامون خودمداری ایرانیان هم پیگفتاری است تحت عنوان «بهسوی استقرار جامعهی مدنی».
- کتاب صوتی در پیرامون خودمداری ایرانیان:
نشر صوتی آوانامه طی همکاری با «نشر اختران» نسخهی صوتی کتاب «در پیرامون خودمداری ایرانیان» اثر «حسن قاضیمرادی» را با اجرای «تایماز رضوانی» تولید و منتشر کرده است.