امروز که نزدیک به ربع قرن از شهادت سید مرتضی آوینی میگذرد تصویری «رسمی» و کموبیش کلیشهای از شخصیت و تفکر این شهید در جامعه شکل گرفته که مانع از مواجههی بیواسطهی مخاطب، خصوصاً نسل جوان با او و اندیشهاش میشود. در این شرایط طرح مجدد دیدگاهها و بازخوانی آثار او امری ضروری به نظر میرسد.
نشر واحه از این منظر نگاهی دوباره به آثار آوینی افکنده و تصمیم گرفته تا در کنار انتشار مجموعهی آثار او به شکل سنتی، تعدادی از پختهترین مطالب نگارنده را نیز، به صورت جداگانه درقالب تکنگاری و همراه با تصاویر مرتبط منتشر کند. مطالب برگزیده خوشخوان و جذاباند و در عین حال جامعیت دارند، به همین دلیل فهم و ورود به جهانشان لزوماً نیازمند مطالعهی کل آثار نیست. در انتخاب مطالب به تنوع موضوعی آنها نیز توجه شده و سعی کردهایم مجموعهای جامع ارائه کنیم که مقولات مختلف را در بر بگیرد، ازجمله نوشتههای مرتبط با انقلاب اسلامی و امام (ره)، گفتار متنهای مجموعهی مستند روایت فتح، و نوشتههایی با موضوع هنر مثل مقالات سینمایی و مقالاتی در باب نقاشی و هنرهای تجسمی و ادبیات. در این مجموعه مطلبی با عنوان «نامهای به یک دوست قدیمی» هم آمده که برای اولین بار (پس از چاپ در ماهنامهی سوره) منتشر میشود. با این امید که هر کتاب وجهی متمایز از تفکر آوینی را انعکاس دهد به نحوی که از همنشینی آنها نهایتاً تصویری یکپارچه شکل بگیرد؛ تصویری که اگرچه کامل نیست اما شاید اندیشهی شهید سید مرتضی آوینی را از قالب رسمی یا از میان قفسههای خاکخوردهی کتابخانهها خارج کند و اشتیاق نزدیک شدن به عالم او و مطالعهی کل آثارش را در نسلی دیگر برانگیزد.
«عالم هیچکاک» یکی از جامعترین مقالات سینمایی سید مرتضی آوینی در باب ماهیت سینما است که در اواسط سال ۱۳۷۱ نگاشته شده است. او در این مقاله به اهمیت قصه و قصهگویی در سینما، تفاوت قصه در دنیای گذشتگان و جهان مدرن، نسبت سینما با هنرهای دیگر از جمله رُمان، نقاشی و موسیقی، اقتضائات سینما و رابطهی آن با مخاطب و موضوعات اساسی دیگر میپردازد و با دقت و ظرافت نظریات خود دربارهی سینما را به شکلی منظم بیان میکند. «عالم هیچکاک» به تعبیری دربردارندهی منظومهی فکری آوینی در باب سینما است.