کتاب رام کردن خشم سرکش نشر مون

هیچ‌چیز به اندازۀ عصبانیت مرا عصبانی نمی‌کند. شاید حرف خنده‌داری زده‌ باشم، ولی کاملاً جدی گفتم. عصبانیت باعث می‌شود شدیداً از خودم متنفر شوم و این انزجار احساس بسیار ناخوشایندی است. دوست ندارم مورد هجوم احساسی قرار بگیرم که در بدنم واکنش ایجاد می‌کند. نگرانم کنترل خود را از دست بدهم و به انسانی تبدیل شوم که به دیگران آسیب می‌زند؛ به انسانی که حتی قبلاً به خودش هم آسیب زده است. بیش از یک دهه تمرینات دقیق و متمرکز مراقبه انجام داده‌ام. حتی مدت طولانی‌تری در حوزۀ سلامت ذهن و روان کار کرده‌ام. احساس می‌کنم قاعدتاً تا الان باید مقولۀ عصبانیت را درک کرده و فراتر از آن رفته باشم. بااین‌حال می‌دانم این مهم با این روش‌ها محقق نمی‌شود. از طرف دیگر، معتقدم آگاهی به‌خودی‌خود همان چیزی است که به بهترین شکل جلوی مرا گرفته، تا اجازه ندهم عصبانیتم به خودم و دیگران آسیب برساند. در بیشتر افراد عصبانیت خود فرد باعث رنجش و آزردگی‌اش می‌شود، این‌طور نیست؟ پس فقط من نیستم که این مشکل را دارم. به‌علاوه، همۀ ما برخی افراد مسخره، غیرمنطقی و عصبانی را دیده‌ایم و فکر کرده‌ایم تمام مشکلات دنیا به‌علت وجود همین‌هاست، اما درحقیقت علت بیشترین خشمی که همواره با آن سروکار داریم آن فردی نیست که با شنیدن اخبار شبانگاهی از کوره درمی‌رود یا کسی که وسط محوطۀ پارکینگ فروشگاه تعادل روانی‌ خود را از دست می‌دهد. تعداد کسانی که از کوره‌ در‌می‌روند و کنترل خود را در دنیای خارج از دست می‌دهند، آن‌قدرها هم زیاد نیست (بااینکه بعضی روزها این‌طور به نظر می‌رسد). ولی اگر منصف باشیم، آدم‌های عصبانی خود ما هستیم.