کتاب تو این فکرم که تمومش کنم نشر چشمه

خوندن این کتاب تجربه خوبی بود. نظرات مثبت و جایزه‌ای که برده باعث شد برم سراغش اما بنظرم اون چیزی که باید نبود. داستان درباره دختر و پسری هست که در رابطه هستن و حالا پسر یعنی جیک میخواد دختر رو که اسمش رو نمیدونیم و راوی داستان ماست به خونه پدر و مادرش، جایی که بزرگ شده ببره و در این مسیر و در اون خونه اتفاقات پیش بینی نشده‌ای رخ میده و اوضاع پیچیده میشه. روایت تلفیقی از ژانر روانشناختی، فلسفی، معمایی و دلهره‌آور هست. نیمه اول کند اما نیمه دوم پرماجراتر و تندتر جلو میره. شخصیت‌ها رازهای پنهان شده‌ای دارن و این از ابتدا تا انتها شما رو به فکر فرو میبره. چیزی که باعث میشه این کتاب برام بی نقص یا حداقل کم نقص نباشه موارد زیره که اسپویل داره، پس اگر میخواید کتاب رو بخونید، بیخیال این بخش بشید: ⚠️ اسپویل ⚠️ اگر کسی میتونه این ابهامات رو برطرف کنه و نظر دیگه‌ای داره، ممنون میشم بهم توضیح بده. طبق چیزی که از انتهای کتاب برداشت میشه، دختر ساخته ذهن جیک و تنها در دفتر یادداشت و خاطره بار دانشکده حضور داره. با این حال ما در طول داستان با دختر آشنا میشیم و ترس ها و نگرانی‌های اون رو میشناسیم. دختر از مزاحم تلفنی میترسه و فکرش دائم مشغول اونه اما هیچ اثری از این مزاحم در نیمه دوم و تا آخر داستان دیده نمیشه (میدونم گوشیش خاموش شد. منظورم اینه تکلیف مزاحم روشن نمیشه). دختر وارد مدرسه میشه و قایم میشه و بعد همینجا داستان به اتمام میرسه. مگه این یه دفترچه نبود؟ پس یعنی جیک داستان دختر رو همینجا تموم کرده؟ انگار فقط دختر رو خلق کرده بود تا برسه توی دبیرستان و گیر بیفته و همچین پایان ناراحت کننده‌ای داشته باشه. دختر کفش و لباس جیک رو میبینه و شیر آب باز و کسی که زیر دوشه و از اون طرف صدای چکمه میاد و... . جیک از ما صحبت میکرد و اینطور همه جا بود یعنی جیک دچار بیماری چندشخصیتی یا شبیه به اون بود؟ مبهم بود و ظاهرا فیلم هم یک سوم پایانی رو خوب درنیاورده پس احتمالا بهتره اصلا سراغش نرم. درباره خونه جیک هم چیز زیادی نفهمیدیم. مثل انبار زیر پله که توش نقاشی‌های عجیبی وجود داشت. از طرفی دختر مثلا به قاب عکس نگاه میکنه و فکر میکنه شبیه خودشه یا مادر خیلی محکم بغلش میکنه چون درواقع خود جیکه ولی درواقعیت اینها بی معنی هستن چون اون دختره نه جیک. بنظرم این داستان رو بی منطق میکرد. من توقع دیگه‌ای از پایانش داشتم. درکل مفهوم و منظوری که سعی داشت برسونه رو دوست داشتم اما علت وقایع و پایان داستان برام گنگ بود و اونطور که توقع داشتم نبود. نه اینکه یه پایان دلخواه تو ذهنم بوده باشه، توقع داشتم پایان جواب سوالات رو بده و منطقی باشه؛ مثل یه قطعه پازل گمشده که بشینه سرجاش و تصویر رو کامل کنه.

در اینکه کتاب خوبی بود شکی نیست ولی من چند تا مشکل اساسی باهاش داشتم، اولی و مهم‌ترینش اینکه انقدر لابلای کتاب هینت می‌داد که تقریبا بعد از سی چهل صفحه اول داستان کاملا مشخص می‌شد، فقط قسمت‌های غیر مهم معلوم نبودن. (در صورتی که کتاب رو نخوندید ادامه نظر رو نخونید) مثلا معلوم نبود پدر و مادرش از قبل فوت کردن. ولی توصیف راوی از مزاحم تلفنیش و کودکیش و همچنین مسائل جیک عملا مشخص می‌کرد که هر دو شخصیت یکی هستن. مشکل دومم اینه که ژانر خاصی نمی‌شه برای کتاب در نظر گرفت. بخش زیادیش مونولوگ‌هایی بود که نویسنده در قالب دیالوگ نوشته بود (مثل حرف‌هاشون تو ماشین درباره فلسفه هستی و...) که خب با توجه به یکی بودن کاراکترها توجیه پذیره اما عملا اضافه کاری به حساب می‌اومد و می‌شد کوتاه‌ترش کرد،‌ ضمن اینکه دیالوگ‌ها با وجود اینکه محتوای به ظاهر عمیقی داشتن چیز خاصی نه به داستان اضافه می‌کردن و نه به ما به عنوان مخاطب.

فقط میخوام بگم که این کتاب یک هذیان فلسفیه طولانیه که مفهومش تو یه مقاله کوتاه جا میشد ولی نویسنده ترجیح داده اون رو بصورت یه رمان در بیاره و کلی راجع به مگس روی سینک و بوی پشکل بز روده درازی کنه تا از توش فلسفه در بیاره نمیخوام اسپویل کنم ولی واقعا وقتم برای یه مشت توهم و یه کابوس طولانی بی سر و ته هدر شد. نسخه صوتیش از این هم بدتره. گول جایزه گرفتنش رو نخورید.

نمیدونم چرا انقدر نویسنده احتیاج داشته مالیخولیایی یه قضیه نگاه کنه بنظرم انقدر که بهش توجه نشون داده شده واقعا جالب نیست نمیگم جهان نویسنده رو درک نکردم اما تو این ژانر کتاب‌های خیلی بهتری هم با همین تفکرات نویسنده نوشته شده بشخصه میگم بدرد کسایی میخوره که پژوهش روانشناختی دارن تا کسایی که دنبال سرگرمی و ژانر جنایی هستن

حمید کیا

۱۴۰۰-۰۶-۱۴

4

یه داستان کاملا مزخرف و بی سر و ته. نیمه اول کتاب رو میشه تحمل کرد، ولی نیمه دوم کتاب یه افتضاح تمام عیار بود. یه پایان فاجعه هم ضربه نهایی رو به خواننده میزنه. مطالعه این کتاب رو اصلا پیشنهاد نمیکنم.

اصلا متوجه منظور و هدف کتاب نشدم علیرغم کششی که تا فصل هشتم داشت فصلهای آخر گنگ و نامفهوم بود و متوجه نشدم که واقعیت کدومه تخیل کدومه و کلا گیج کننده تموم شد و مات و متحیر موندم که کی کی بود و چی شد 🤷😐🤔

این کتاب بسیار جالب بود،مخصوصا اگه کمی راجع به مسایل روانشناسی علاقه داشته باشید.و همچنین پیشنهاد میکنم فیلمی که براساس این کتاب نوشته شده هم حتما ببینید.بیشتر جا میوفته براتون

اتفاقا بر عکس نظر اکثریت دوستان کتاب بسیار زیبایی بود قصه زیبا ، روایت دلنشین ، پیام عمیق برای زندگی ، پایان غیر قابل تصور ، مطالب عمیق جامعه شناسانه ... در کل بسیار عالی

tomorrow

۱۴۰۳-۰۹-۱۴

3

نمی‌دونم این نظر منه یا نه، شاید هم باید کمی بیشتر فکر کنم اما من خیلی بخش های داستان رو نفهمیدم و تقریبا خیلی سوال ها برام باقی مونده. تقریبا از بعد از بخش «منتظر چی هستی؟» دیگه نفهمیدم.

کتاب جذابی بود ، داستان روانی داشت و به نظرم گوش دادن بهش با صدای این گوینده خیلی لذت بخش تر از خوندنش بود، فقط کتاب رو نخوند بلکه ی نمایش اجرا میکرد خیلی لذت بردم