کتاب رایگان زنان عاشق نشر قصه باران

آه تو ای رز! چه کسی جرات چنین نامیدن تو را دارد؟ نه دیگر رنگ و رخی دارم و نه لطافتی رنگ پریده ای و خشک همچو خوشه ای گندم، هفت ساله، در کنج انبار القابت مایه شرمساری‌ات باشند نسیمی که از میان خارها، بر تو می‌وزید و عطر تو را تمام روز در کوچه‌ها می‌افشاند اگر اکنون بر تو بوزد مایه نابودی‌ات شود خورشیدی که بر تو می‌تابید و شکوه خود را در گلدان زیبای تو می‌آمیخت تا انوارش شکوفه زنند و غنچه زیبا را بیدار کند اگر اکنون بتابد بدون قیل و دادی جان‌ات را می‌گیرد شبنمی که به تو لطافت می‌بخشید و از سرخی رخ تو گلگون می‌گشت اگر اکنون بر تو نازل شود مایه تاریکی میعادگاهتان باشد آن مگس که بر فرازت پرواز میکرد تا پاهای ظریف اش را بر گلبرگ های پاک تو بیارامد اگر اکنون به پرواز در آید بر تو هجوم آورد آن زنبور که از شیره تو می‌مکید و هستی خوشبوی تو را به کندو خویش می‌برد و در لذت با تو بودن سر مست می‌شد اگر اکنون گذرش بر تو افتد نگاهی هم نثارت نخواهد کرد اما آن قلب، آن قلب تو را شناخت تنهای تنها، و چه شیرین تو را بوئید تو را در اوج زیبایی دید