کتاب آخرین مستعمره نشر انتشارات کتابسرای تندیس

"دراین دنیا، اهل زمین بودن مثل آن است که آدم بچه‌ی شهرستان باشد و سوار اتوبوس بشود و برود شهر و تمام بعدازظهر با دهن باز ساختمان‌های بلند را تماشا کند. بعد به جرم حیرت از این دنیای شگفت انگیز و تازه که چنین چیزهایی در خود دارد. کسی جیبش را بزند؛ چون شهر چیزهایی دارد که وقت یا حوصله‌ی این بچه‌ی تازه وارد را ندارند و بابت چیزهایی که توی چمدانش دارد بدشان نمی‌آید سرش را زیر آب کنند. بچه شهرستانی این مسئله را خیلی زود می‌فهمد. چون حق ندارد به خانه‌اش برگردد.

نقد و بررسی کتاب آخرین مستعمره

کتاب آخرین مستعمره به قلم نویسنده مشهور جان اسکالزی است. این کتاب در سال 2007 در آمریکا منتشر شد. ژانر این کتاب علمی است و حقایق بسیاری را مورد بررسی قرار می‌دهد. شروع این کتاب با بازنشستگی جان پری و جین ساگان از خدمت نظامی است. جین ساگان یک جنگجوی سابق نیروی ویژه و همسر جان پری است. این زوج در یک روستای دور افتاده به نام هالکبری زندگی می‌کنند. جان پری مشاور ارشد این دهکده است و با همسر و دخترش، یک زندگی ساده اما لذت بخش و آرام را دارد.

اما این آرامش تا زمانی است که آتش بازگشت به زندگی سابق در آنها شعله‌ور نشده باشد. آنها رویای نه یک افسر ساده بلکه رهبریت یک مستعمره را در سر دارند. با اقدام برای ساختن این مستعمره پای آنها به اتفاقات بسیاری باز می‌شود.

این مستعمره فقط ابعاد اقتصادی ندارد بلکه یک بعد مهم به نام سیاست را در خود شامل می‌شود. در این زمینه به آنها ده مستعمره پیشنهاد می‌شود که با مشورت تصمیم به انتخاب یکی از آنها می‌گیرند. آنها با شخصی به نام زوئی راهی مستعمره جدید می‌شوند. در این راه برای آنها مخاطرات بسیاری از جمله جنگ، خیانت و درماندگی رخ می‌دهد. داستان کتاب ماجرای متفاوت و جالبی است که نظیر آنرا در هیچ کتابی ندیده‌اید.

این کتاب با زبان شیرین جان اسکالزی شما را سوار بر قطار تحولات خود کرده و به همراه خود در کور ترین نقاط و بارقه‌های روشنایی می‌برد.

کتاب آخرین مستعمره در سال 2015 توسط کارگردان معروف جوآن آگوستین مارکوز به پرده سینماها رفت. این فیلم در دو شهر کالیفرنیا و لس‌آنجلس فیلم‌بردای شده و ژانر آن مانند ژانر خود کتاب علمی، تخیلی و سیاسی است.

ترجمه کتاب آخرین مستعمره به زبان فارسی

کتاب آخرین مستعمره در سال 1395 توسط مترجم خوشنام کشورمان حسین شهرابی به زبان فارسی بازگردانده شده‌است. این کتاب به همراهی انتشارات کتابسرای تندیس در اختیار علاقه مندان به کتاب‌های علمی تخیلی کشورمان قرار گرفت. حسین شهربانی نویسنده جوانی است که نام وی را بیشتر برای ترجمه کتاب‌های علمی تخیلی و کتاب‌های مربوط به آسمان و ستارگان شنیده‌اید. وی در سال 1360 چشم به جهان گشود. زادگاه وی روستای شهراب، در شهر تفرش است. وی تحصیلات عالی خود را در رشته مترجمی زبان انگلیسی به پایان رسانده است. او شیفته علم نجوم است و به همین دلیل ترجمه کتاب‌های علمی تخیلی را انجام می‌دهد. او بسیاری از کتاب‌های جان اسکالزی مانند قصه زویی، تیپ اشباح، جنگ پیرمرد، پس از کودتا و تفرقه انسان را ترجمه نموده‌است.

زبان کتاب‌های حسین شهرابی ساده و روان است. ترجمه‌های وی مورد علاقه خواننده ایرانی بوده و به همین دلیل کتاب‌های او طرفداران بسیاری دارند. حسین شهرابی با حفظ اصالت متن دست به ترکیب استادانه فرهنگ کتاب با فرهنگ ایرانی می‌زند.

شما می‌توانید کتاب الکترونیکی آخرین مستعمره اثر جان اسکالزی به ترجمه حسین شهرابی با همکاری انتشارات کتابسرای تندیس را در همین صفحه از فیدیبو دانلود و تهیه نمایید.

درباره نویسنده داستان‌های علمی تخیلی جان اسکالزی

جان اسکالزی John Scalzi، نویسنده و رمان نویس آمریکایی است. او در 10 ماه می در سال 1969 چشم به جهان گشود. این نویسنده بیشتر آثارش را در ژانر علمی و تخیلی می‌نویسد و باید گفت در این زمینه کمتر کسی می‌تواند با او به رقابت بپردازد. در دوران دانشگاهش وی همکلاسی دیوید اوبرن نمایشنامه‌نویس مشهور، برنده جایزه پولیتزر بود. جان اسکالزی پس از فارغ التحصیلی به عنوان منتقد در روزنامه فرنسو بی مشغول به کار شد. پس از مدتی مشغول به ویراستاری در آمریکن آنلاین شد که پس از ازدواجش از آنجا اخراج شد. اما این اخراج به او فرصت این را داد که تمام وقتش را صرف نویسندگی کند. 

اسکالزی در سال 2010 به عنوان رئیس نویسندگان داستان‌های علمی، تخیلی و فانتزی آمریکا انتخاب شد. این نویسنده کتاب‌های بسیاری در کارنامه هنری خود دارد. کتاب آخرین مستعمره وی، جلد سوم از  از  مجموعه کتاب‌های جنگ پیرمرد است. از دیگر جلدهای این مجموعه می‌توان به قصه زویی، تفرقه‌ی انسان، تیپ اشباح، پایان همه چیز، پس از کودتا و خود کتاب جنگ پیرمرد اشاره کرد.

او هم‌اکنون در اوهایو با همسر و فرزندش زندگی می‌کند و زندگی هنری و انتشار آثارش همچنان ادامه دارد.

بخشی از کتاب آخرین مستعمره

فصل چهارم

زویی گفت:«مثل مهمونی سالِ نو می مونه.» بعد به عرشه‌ی استراحتگاه نگاهی انداخت. برروی سکویی کوچک در ناهارخوریِ مهاجرها نشسته بودم و همه مشغول جشن و شادی بودند. بعد از یک هفته سفر با ماژلان، کم‌تر ازپنج دقیقه تا جهش به روآنوک فاصله داشتیم.

گفتم:«دقیقاً مثل جشن سال نو می مونه. وقتی جهش کنیم، ساعت مستعمره رسماً شروع می‌شه.

یعنی ثانیه‌ی یک از دقیقه‌ی یک از روزیک از سال یک به وقتِ روآنوک. خودت رو آماده کن برای روزهایی که بیست و پنج ساعت و هشت دقیقه ست و سال هم سیصد و پنج روزه.»

زویی گفت:«یعنی بیش تر تولد می گیرم.»

گفتم:«آره. روز تولدت هم طولانی تر می شه.»

بغل دستِ من و زویی، ساویتری و جین مشغول صحبت درباره‌ی چیزی بودند که ساویتری روی تبلتش نشان می‌داد. به اين فکر کردم که رشته‌ی کلام‌شان را پاره کنم و بگویم که حالا چه وقت صحبت از کار است، اما صلاح ندیدم. اين دو نفرخیلی زود خودشان را به کانون نظم دهی مدیریت مستعمره تبدیل کرده بودند که جای تعجب نداشت. اگر تصورشان این بود که همین الان باید به کاری رسیدگی کنند. احتمالاً حق با آن ها بود و کار نباید به تأخیر می افتاد.

جین و ساویتری مغز گروه بودند؛ من روابط عمومی. در این یک هفته من چندین ساعت با تک تک گروه‌های مهاجران صرف کردم و به سوّال هایشان در مورد روآنوک و خودم و جین و هر چیزدیگری که می‌خواستند بدانند جواب دادم. هر گروهی مشکلات و کنجکاوی‌ها و غرابت‌های خودش را داشت. مهاجرهای ایری اتگار دوست نداشتند زیاد گرم بگیرند (احتمالاً با تروخیو هم نظر بودند که موقع حرف زدن من پشت سر گروه نشسته بود)، اما وقتی من ادای ابله‌ها را درآوردم و به اسپانیایی مختصر و دست و پا شکسته‌ای که توی دبیرستان یاد گرفته بودم حرف زدم بهتر شدند.

همین کارم هم باعث شد بحثی دربگیرد در مورد، کلمات«اسپانیایی نو» که ایری‌ها برای گیاه‌ها و حیوانات بومی شان وضع کرده بودند.

از طرف دیگر منونیت‌های کیوتو کارشان را با محبت و صمیمیت شروع کردند و کیک مبوه به من دادند. بعد که تعارفات معمول تمام شد. با سوّال و جواب سفت و سخت درباره‌ی مدیریت مستعمره پوستم را کندند و به صلاْبه کشیدند؛ هیرام یودر هم در این بین کیف می‌کرد. بعد از جلسه گفت:«ما ساده زیست هستیم. ولی ساده نیستیم.» مهاجرهای خارطوم هنوز از بابت آن که خوابگاه‌ها بر اساس سیاره‌ها توزیع نشده بود گله داشتند. اهالی فرانکلین می‌خواستند بدانند اتحادیه‌ی مستعمرات چقدر از ما پشتیبانی می‌کند و آیا می‌توانند گه گاه برای دید و بازدید به آن جا سفر کنند یا نه. مهاجرهای آلبیون می‌خواسنند بدانند اگر به روآنوک حمله بشود چه طرح هایی داریم.