کتاب باد ما را خواهد برد نشر انتشارات پرسمان

قرص ماه می­درخشید و زمین سرد از خورشید در آرامش شب فرو رفته بود. خواهرهای عطارزاده از خنکای شب در کنار هم لذت می­بردند. زهره میل شدیدی برای درددل کردن در خود حس می­کرد، شاید به تأثیر از ستاره­ها بود که نگاه به آسمان داشت و آرام حرف می­زد. ـ برگشتن به گذشته و پیدا کردن دلیل شکست­ها شهامت می­خواد. خرابی­هایی که من از همین الآن می­دونم سبب اصلی اونا فقط خودم بودم. شاید اگر کمی عاقلانه به زندگی نیگاه می­کردم و درست فکر می­کردم، حالا زندگیم به شکل دیگه­ای بود. (به آسمان اشاره کرد.) درست مثل این آسمون، پرستاره و پر زرق و برق که می­تونست همین­طور بمونه اما... اون روزا وقتی تازه از دانشگاه فارغ­التحصیل شدم به سفارش بابا و البته پی­گیری­های مامان توسط آقای توسلی حسابدار یه مدرسه­ی غیرانتفاعی شدم. برای شروع کار عالی بود، مخصوصاً وقتی با دوستانم صحبت می­کردم، می­دیدم که اونا هنوز موفق نشدن کار پیدا کنن. یادش بخیر! همه چیز خوب بود، یا بهتر بگم عالی بود، عالیِ عالی!! همه­ی روزای هفته رو دوست داشتم به جز پنجشنبه­ها، آخه هر پنجشنبه بساط خواستگاری به پا بود. یه طرف قضیه، مامان بود. کی جرأت داشت یه کوچولو اعتراض کنه. تا می­گفتم: «مامان تورو خدا، بی­خیال شین.» چشم و ابرویی بالا می­انداخت، می­گفت: «ببخشید خانوم جون خُمره نداریم تا تورو توش ترشی بندازیم!» بابا هم که هزار ماشاءالله قضیه­َش برای همگی روشنه. نمی­دونم چرا مامان همیشه فکر می­کرد که اگه دیر بجنبه ما موندیم رو دستش! همه خندیدند، شینا گفت: ـ خدارو شکر از این گیرا به من نمی­ده! شراره به شینا چشمکی زد و گفت: ـ درسته، مامان به تو یکی گیر نمی­ده، ولی فکر کنم ما باید به فکر یه خمره باشیم برای تو. این­جور که بوش میاد، حالا حالاها خیال ازدواج نداری. شینا خندید و زهره که می­دید سه جفت چشم مشتاق به او زل زدند خندان گفت: ـ باور کنین حاضر بودم نصف عمرمو بدم، اون لحظه نرسه که مامان جلو مهمونا داد می­زد: «زهره جون، چایی بیار مادر!» با یه عالمه استرس و خجالت سینی چای به دست، لرزان و عرق­ریزان سینی رو جلو دستشون می­گرفتم؛ اونام چارچشی سرتاپای منو مورد بررسی قرار می­دادن، البته یادتونه که خواستگارا، زنونه می­یومدن و گاهی شاه پسرشون تا دم در اونا رو همراهی می­کرد، که ای... خدارو چی دیدی، شاید با دیدن در و دیوار خونه می­فهمید دختری که می­خواد همسرش بشه چه اخلاقی داره! الآن دیگه این ازدواجای سنتی رنگ باختن، پسر و دختر تا سیر هم دیگه­رو نبینند و نچشَن خبری از خواستگاری نیست. به نظر من توی ازدواجای سنتی فقط زن­ها بدبخت نیستن، مردا هم به نوعی بیچاره­َن، چون باید با نظر خواهر و مادر و خاله و عمه و زن عمو و زن دایی همسر آیندهَ­شونو انتخاب کنن....