خانواده چیزی بیش از مجموعه افرادی است که در یک فضای مادی و روانی خاص به سر می برند. خانواده یک نظام اجتماعی و طبیعی است که ویژگی های خاص خود را دارد. این نظام اجتماعی مجموعه ای از قواعد و اصول را ابداع و برای اعضای خود نقش های متنوعی تعیین می کند. علاوه بر این، خانواده از یک ساختار نظامدار قدرت برخوردار است، صورت های پیچیده ای از پیام رسانی های آشکار و نهان را بوجود می آورد، و روش های مذاکره و مسئله گشایی مفصلی را در اختیار دارد که به آن اجازه می دهد تا تکالیف مختلفی را با موفقیت به انجام برساند. عملکرد خانواده در اصل اشاره به ویژگی های سیستمی خانواده دارد. به بیان دیگر عملکرد خانواده یعنی توانایی خانواده در هماهنگی یا انطباق با تغییرت ایجاد شده در طول حیات، حل کردن تعارض ها، همبستگی میان اعضا و موفقیت در الگوهای انضباطی، رعایت حد و مرز میان افراد و اجرای مقررات و اصول حاکم بر این نهاد با هدف حفاظت از کل نظام خانواده (پورتس و هاول(۱)، ۱۹۹۲؛ به نقل از کرامتی و کاوه، ۱۳۸۴).
آموزش گروهی ودرمان های گروهی که در آغاز روشی برای حل مشکلات عاطفی بود در خلال بیست سال اخیر گسترش یافته و اینک بهصورت وسیله رایجی برای یادگیری شیوههای ایجاد رابطه با دیگران درآمده است. در گروههای رویاروئی که بهنام گروههای آموزش حساسیت (با نام کوتاه گروههای تی،"training groups") نیز شهرت یافتهاند بین ۱۲ تا ۲۰ عضو شرکت میکنند که ممکن است فقط یک نشست فشرده در تعطیلات آخر هفته یا نشستهائی در طول چند ماه داشته باشند تا به این وسیله بهتر دریابند که در تعاملهایشان با دیگران چگونه رفتار میکنند.