حبوبات بهعنوان یکی از مهمترین منابع گیاهی غنی از پروتئین بعد از غلات، دومین منبع مهم غذایی انسان بهشمار میروند. این گیاهان با تثبیت زیستی نیتروژن ضمن بهبود حاصلخیزی خاک، بهصورتِ گیاهان پوششی و یا در تناوب با بسیاری از گیاهان زراعی در جلوگیری از فرسایش خاک موثر بوده و نقش مهمی در پایداری نظامهای کشاورزی ایفا نموده و برای تنوع بخشی به نظامهای کشت مبتنی بر غلات بهعنوان محصولات ممتاز در نظر گرفته میشوند. علاوه بر آن گیاهانی کمتوقع هستند که برای کشت در نظامهای زراعی کمنهاده مطلوب هستند و لذا از نظر اکولوژیکی و زیستمحیطی، ارزش مهمی در جلوگیری از افزایش آلودگی اراضی دارند.
رشد جمعیت و توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور در دو دهه اخیر باعث شده است تا مصرف مواد پروتئینی بهویژه گوشت قرمز افزایش چشمگیری یابد. بر این اساس افزایش تولید مواد پروتئینی بهویژه پروتئینیهای گیاهی که منابع ارزشمندتری در تغذیه هستند، اجتنابناپذیر است و لذا افزایش تولید حبوبات بهعنوان مکمل منابع پروتئینی در برنامههای توسعه اقتصادی کشور نیز مورد توجه قرار گرفته است.
اهمیت موارد فوق و کمبود منابع علمی مورد نیاز که تجارب یافتههای علمی محققان کشور را نیز شامل شود، ما را بر آن داشت تا به کمک سایر همکاران نسبت به تدوین کتاب حاضر اقدام نماییم. در تدوین مطالب این کتاب سعی شده است تا علاوه بر استفاده از یافتههای محققان در سایر کشورها (بهویژه کتاب Pulses نوشته سینگ و همکاران، ۲۰۰۵)، از نتایج حاصل از تحقیقات پژوهشگران کشور نیز استفاده شود، ضمن اینکه در نگارش فصول آن نیز علاوه بر همکاران دانشگاهی، از همکاری محققان شاغل در این بخش در موسسات تحقیقاتی و اجرایی نیز برخوردار بودهایم که در اینجا لازم است از همه عزیزان سپاسگزاری نماییم.