موضوع مشارکت سیاسی زنان از دوره اصلاحات مورد توجه جدی قرار گرفت چرا که این موضوع در کنار مشارکت اقتصادی زنان بهعنوان شاخصهای توسعه انسانی برای رتبهبندی ایران در میان کشورهای جهان تعیینکننده بودند. از سوی دیگر با مطالبه وزارت زنان و زنان وزیر برای اولین بار بحث مدیریت زنان مطرح شده بود و به همین منظور دوره فشرده مدیریت راهبردی برای تعدادی از زنان شاخص و توانمند توسط سازمان امور اداری و استخدامی گذاشته شد تا شرایط حداقلی برای رشد زنان مدیر بالقوه فراهم شود. و پس از ارتقای دفتر امور زنان ریاست جمهوری به مرکز امور مشارکت زنان توسط این مرکز طرح تربیت ۳۰۰ مدیر با همکاری مرکز آموزش مدیریت دولتی، در همه استانهایی که شعبه داشت، دنبال شد. و بهطور طبیعی تعدادی از مدیران زنی که بعدها در کشور مسئولیتی عهدهدار شدند، از میان آن ها بودند. علاوه بر مدیریتهای اجرایی و سیاسی، اشغال کرسیهای پارلمان نیز شاخصه دیگری ذیل مشارکت سیاسی زنان بود. همچنین فعالیت در احزاب و تشکلهای سیاسی که تا آن زمان میزان آن بسیار کم و دایرهاش محدود بود. در مجلس ششم شاهد افزایش کمی و کیفی حضور زنان در مجلس بودیم بهطوری که برای اولین بار فراکسیون زنان در آن شکل گرفت. برخی احزاب سیاسی نیز برای افزایش حضور زنان و توانمندسازی سیاسی آنان خیز برداشته بودند اما این همه برای بالابردن رتبه ایران در میان کشورهای جهان و حتی در کشورهای منطقه کافی نبود.