کتاب صوتی بچه مردم اثر جلال آلاحمد

جلال آل احمد در «بچه مردم» یک داستان به شدت اجتماعی نوشته که در نگاه اول زنانه است اما وقتی دقیق‌تر می‌شنویم، آن را دارای دغدغه‌ای صد در صد انسانی می‌یابیم؛ داستانی که ما مشابه ماجرای آن را زیاد شنیده‌ایم اما وقتی از نگاه آل احمد دوباره آن را مرور می‌کنیم، به زوایای جدیدی از آن دردی که برایمان تعریف می‌شود، پی می‌بریم؛ درد جهل، درد فقر فرهنگی و مواردی از همین دست. داستان کوتاه «بچه مردم» که در مجموعه صوتی «روایت آواهای سوپرانو» منتشر شده، با صدای الهه قربان‌حسینی در دسترس شما قرار گرفته است. این داستان درباره زنیست که مجبور است برای نگه داشتن زندگی جدید خود، قطعه‌ای از پازل زندگی قبلی خود را حذف کند؛ این قطعه، بچه اوست. او چگونه این کار را انجام می‌دهد؟ برای رسیدن به پاسخ این سوال این داستان را در مجموعه «روایت آواهای سوپرانو» بشنوید. - در بخشی از این داستان می‌شنویم: «همه شیرین‌زبانی‌های بچه‌ام یادم آمد. دیگر نتوانستم طاقت بیاورم و جلوی همه در و همسایه‌ها زار زار گریه کردم. اما چقدر بد بود. خودم شنیدم یکی‌شان زیر لب گفت: «گریه هم می‌کنه... خجالت نمی‌کشه...». باز هم مادرم به دادم رسید. خیلی دلداریم داد. خب راست هم می‌گفت. من که اول جوانی‌ام است. چرا برای یک بچه اینقدر غصه بخورم؟ آن هم وقتی شوهرم با بچه مرا قبول نمی‌کند. حالا خیلی وقت دارم که هی بنشینم و سه تا و چهار تا بزایم. درست است که بچه اولم بود و نمی‌بایست این کار را می‌کردم، اما خب... حالا که دیگر کار از کار گذشته است و فکر کردن ندارد.» با شنیدن داستان «بچه مردم» مصادیق متعددی از فقر فرهنگی را شاهد هستیم؛ تفکری که فرزند را صرفا متعلق به پدر می‌داند، تفکری که هیچ سهمی برای مسوولیت‌پذیری در حوزه وظایف انسانی قائل نیست و منجر به تصمیمات هولناک می‌شود، تفکری که باعث می‌شود یک «شر» مطلق آنچنان عادی پنداشته شود که به قول هانا آرنت ابتذال شر را شاهد باشیم. زنان، این نیمی از جمعیت جهان، که بسته به اینکه فرهنگ زمانه در چه اوضاعی به سر ببرد، احساس خوشبختی‌شان کم یا زیاد می‌شود، هر یک داستان‌هایی ناگفته در دل دارند که اگر عیان شود، چه خنده‌ها و گریه‌ها و فریادها و آوازها که شنیده نخواهد شد؛ نوین کتاب در قالب مجموعه‌ای به نام «روایت آواهای سوپرانو» صدای لطیف و گاه حزن‌انگیز و گاه سرخوشانه جمعی از زنان تاریخ ایران و جهان را منتشر کرده است که داستان پیش رو، یکی از آنهاست. داستان «بچه مردم» بخشی از مجموعه داستان‌های زنانه «روایت آواهای سوپرانو» است که هر یک به شکلی به موضوع زنان می‌پردازند و دبیری این مجموعه بر عهده حسین مسعودی آشتیانی است.