اعتماد به نفس موهبتی الهی نیست. برای داشتن اعتماد به نفس احتیاج به هوش و استعداد بالا نداریم. فقط کافیه از نظر روحی خودمون رو سرحال و با نشاط نگه داریم و مهارتهای لازم رو برای بالا بردن اعتماد به نفس بیاموزیم.
اغلبِ ما آدمها، بیشتر وقت خودمون رو صرف یاد گرفتن سختترین کارها میکنیم. مثلاً سعی میکنیم همهی مسائل ریاضی رو بدون غلط حل کنیم، تو مسابقات ورزشی مقام اول رو کسب کنیم، یا توی مسائل مالی حرف اول رو بزنیم.
یه وقتهایی هم برای انجام کارهایی نظیر صحبت با کسی که اولین باره توی یه مهمونی دیدینِش، یا تذکر دادن به کسی که توی اتوبوس یا هواپیما یا هر جای عمومی دیگه موسیقی رو با صدای بلند گوش میده، یا درخواست ازدواج از کسی که نسبت بهش علاقه پیدا کردین، خودتون رو میبازین و روتون نمیشه حرفتون رو بزنین.
اکثر ما آدمها فکر میکنیم از اعتماد به نفس پایینی برخورداریم. چون عموماً فکر میکنیم کسب این ویژگی کمی عجیب و دستنیافتنیست و موقع به دنیا اومدنمون توی تقسیم ویژگیها و شانس، نصیب ما نشده! حتی شاید توی دلمون آرزو کنیم که ای کاش روزی متخصصان اعصاب و روان دلیل اون رو پیدا کنن. بهخاطر همین تصوره که از انجام بعضی از کارها سَر باز میزنیم و فکر میکنیم با اعتماد به نفس پائینمون از پسش بر نمییایم.
همونطور که توی ابتدای حرفهام گفتم اعتماد به نفس نوعی مهارته که باید به تدریج و با برنامهریزی اون رو یاد بگیریم و خودمون رو از شَر تصورات غلطِ بیاعتمادی نسبت به خودمون رها کنیم. پس بیاین حق برخورداری از اعتماد به نفس رو به خودمون بدیم و اون مهارتها رو کسب کنیم.