این کتاب دو هدف را دنبال میکند. نخست، ساختار و عملکرد برنامه اول توسعه را در زمینه توسعه صادرات به تفصیل مورد بحث قرار دهد و دوم با استفاده از متون اقتصادسنجی مزیت نسبی یا رقابتی کالاهای غیرنفتی ایران را در مقابل رقبای عمده ارزیابی میکند. برخلاف منابع دیگر، و همانطور که در متن توضیح داده شده، مزیت نسبی با اندازه اثرات ثابت یا تصادفی توابع صادرات برای کشور ایران و سایر رقبا اندازهگیری شده و نشان داده شده است در بسیاری از کالاها ایران مزیت رقابتی قابل توجهی ندارد و در بخش آخر کتاب، اهمیت تقاضای شرکای تجاری برای اشتغال این کشورها و در نتیجه توسعه صادرات ارزیابی شده است و در کل به این نتیجه میرسد که رابطه تجاری با شرکای دارای سطح تقاضای بالا، مهمترین عنصر در پرورش مزیت رقابتی کالاهای صنعتی میتواند باشد.
کتاب در هفت فصل مرتب شده است. فصل اول به روششناسی و زمینههای تاریخی میپردازد. فصل دوم دادهها، تعاریف و منابع آماری را در بر دارد. در فصل سوم به بررسی نظریه صادرات و رشد اقتصادی میپردازیم. فصل چهارم به بررسی رابطه صادرات و رشد اقتصادی اختصاص دارد و در فصل پنجم مدلهای صادرات را تخمین زده و جملات اثر ثابت و اثر تصادفی بهعنوان معیاری از مزیت رقابتی معرفی و برای کشورهای مختلف مقایسه شده است. در فصل ششم اثر جهانی شدن و اقتصادهای مسلط جهانی بر اشتغال کشورها مورد بحث قرار گرفته و فصل هفتم به نتیجهگیری میپردازد.