کتاب دختری به نام دردسر نشر رادمهر

صدایی که زیاد هم دور نبود، به گوشش رسید. دختر سرش را به تنه‌ی درخت چسباند. اگر جنبشی نمی‌کرد، کسی او را نمی‌یافت. برگ‌های سبز و گسترده، او را مانند کاسه‌ای در بر گرفته بودند. صدا آمد: «نامو، ای دخترک تنبل!... با تو هستم... نوبت کوبیدن ذرت‌ها به تو رسیده است.» صدای گام‌هایی که در مسیر راه بر زمین کشیده می‌شدند تا زیر درخت می‌رسید. نامو با خود گفت: «همیشه نوبتِ من است!»