این رمان سمبلیک داستان جوان زیبارو و لذتجویی به نام دوریان گری است که آرزوی جوانی ابدی و جاودانگی میکند. دوریان وقتی پرتره خودش را که دوست نقاش زبردستش کشیده، میبیند. همان جا آرزو میکند که او همیشه جوان بماند و پیری به آن تصویر بنشید. آرزوی محال دوریان برآورده میشود و او زمانی که پی به این موضوع میبرد به تحریک یکی از دوستانش، دست به هرگونه خوشگذرانی اخلاقی و غیراخلاقی و هر گونه فسادی حتی قتل میزند، مطمئن از این که برای همیشه جوان خواهد ماند و معصومیت چهرهاش نخواهد گذاشت درونش آشکار شود. اما تصویر دوریان هر روز پلیدتر میشود تا این که این مسئله دوریان را بسیار آزرده میکند. او تصمیم میگیرد تصویر را نابود کند. وایلد با این اثر تمثیلی میخواست به دنیا نشان دهد که تغییر شکلی که از هنر پدید میآید تا چه حد میتواند نیرومند، نافذ و تاثیرگذار باشد. تصویر دوریان گری برای بار اول در مجله لیپینکوت به صورت پاورقی منتشر شد و پس از ویرایش دوباره و با تأخیر یک ساله، به صورت کتاب چاپ شد. وایلد در این کتاب با ترکیب سبک گوتیک (ترکیب وحشت و مضامین عاشقانه) و عوامل ماوراء طبیعی، رمانی بسیار زیبا را خلق کرد که از زمان انتشار، مورد علاقه همگان قرار گرفته و به زبانهای مختلف ترجمه شده است.