منظومه «سرزمین هرز»، سرودهی تی. اس. الیوت، شاعر انگلیسی-آمریکاییتبار، به تصدیق منتقدین برجستهی ادبی، یکی از ارزشمندترین و ماندگارترین سرودههای معاصر به حساب میآید که ترجمهی کامل فارسی آن نخستین بار در سال ۱۳۵۷ با عنوان «سرزمین بیحاصل» به همراه نقد و تفسیر جامع و عالمانه به قلم حسن شهباز، به خوانندگان ادبدوست ایرانی شناسانده شد و چند سال بعد ترجمههای دیگری نیز از این مجموعه به چاپ رسید. باید اذعان داشت که از لحاظ نقد و تفسیر، حسن شهباز نکته چندانی فرو نگذاشته است تا چیزی تازه بتوان بدان افزود؛ از این رو ما در مقولهی نقد با استفاده از منابع انگلیسی فقط به دلالتهای بینامتنی و تلمیحات ابیات پرداختهایم، تا خواننده را تا حدی از مراجعه به سایر منابع بینیاز کرده باشیم. لیکن در مقولهی ترجمه به دلیل ماهیت انعطافپذیر آن، تلاشی نو نه تنها دوباره کاری تلقی نمیشود بلکه ممکن است به صیقل یافتن هر چه بیشتر منظومه نیز بیانجامد. با این پیش فرض و نیز از برداشتها و انگیزههایی که از نقد و بررسی بخشهایی از ترجمهی منظومه در کلاسهای درس ترجمه ادبی حاصل شده بود بر آن شدیم که ترجمهای موزون از این منظومه ارائه دهیم تا شاید بیشترموافق ذائقهی هنرمندانه و خصلت مشکل پسندانهی خواننده ایرانی افتد. ترجمهی موزونِ «سرزمین هرز» با تمام دشواریهایی که داشت پس از چندین بار بازنویسی و اصلاح به پایان رسید و اکنون تقدیم هموطنان ادب دوست و سخنشناس و دانشجویان نکته سنج ترجمه ادبی میگردد، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.