قرآن حکیم؛ کلام الله است که به آخرین رسول الهی حضرت محمد مصطفی(صلوات الله علیه) وحی شده است. قرآنکریم در ساختن فرهنگ و تمدن جهانی به طور عام و تمدن اسلامی به طور خاص؛ نقش اساسی داشته است. قرآنحکیم مهمترین منبع اسلامشناسی است. کتاب مقدس قرآنکریم مشتمل است بر مسائل اصلی مربوط به مبدأ و معاد، هستیشناسی، شناختشناسی، جهانشناسی، انسانشناسی، معرفت عقلی و قلبی، احوالات و مأموریتهای انبیای الهی، تیپشناسی انسان بر اساس ایمان و عمل(متقین، مؤمنین، مخلصین، مجاهدین و صالحین در برابر فاسقین، کفار، مشرکین، منافقین و قاعدین)، فقهالجوارح، فقهالنفس، فقه اخلاق، فقه الله اکبر، تیپشناسی جوامع و نظام اقتصادی، سیاسی، اخلاقی، ایمانی و اجتماعی اسلام.
بر اساس قرآنکریم؛ فرهنگ و تمدن اسلامی طی پانزده قرن ساخته شده و همواره در ابعاد مختلف زندگی بشریت در حوزه ایمانی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، هنری اخلاقی، معنوی، عقلی، علمی، روابط بینالملل و معادلات جهانی قدرت تأثیری شگرف داشته است.
امروزه فرهنگ و تمدن قرآنی یکی از موضوعات اصلی روابط بینالملل، دیپلماسی و ساختار جهانی قدرت است. قرآنحکیم در این دوران؛ بیش از هر زمان دیگری زنده و پویاست و در آینده جهان و روابط بینالملل نقش تعیین کننده دارد.