کتاب صوتی دل کور اثر اسماعیل فصیح

- درباره کتاب صوتی دل کور: کتاب صوتی «دل کور» عنوان یکی از رمان‌های «اسماعیل فصیح» است که در آن، زندگی خانواده آریان روایت می‌شود. به‌گفته نویسنده، این کتاب حاصل تجربیات دوران کودکی و نوجوانی او و حضورش در یکی از محله‌های قدیمی تهران است که بعدها در داستان‌هایش بازتاب می‌یابد. - درباره کتاب صوتی «دل کور»: بیشتر نویسنده‌ها اغلب در داستان‌ها و رمان‌هایشان به موضوعاتی می‌پردازند که دغدغه خودشان است یا حتی آن را تجربه کرده‌اند. آن‌ها در خلق شخصیت‌ها، زمان و مکان داستان‌هایشان هم از چیزهایی الهام می‌گیرند که برای آن‌ها ملموس و تجربه‌شده است. اسماعیل فصیح نیز جزو همین نویسنده‌هاست که بازتابِ تجربه شخصی او به‌راحتی در داستان‌هایش نمود پیدا می‌کند و به‌راحتی می‌توان ردپای تجربه‌های او را در نوشته‌هایش دید. با شنیدن کتاب صوتی «دل کور» می‌توان به‌راحتی فهمید که اسماعیل فصیح در رمانش به توصیف خانواده و محله‌ای می‌پردازد که دوران کودکی خود را در آن گذرانده است. این رمان روایتگر خانواده آریان، یک خانواده قدیمی و سنتی در تهران قدیم است که در محله‌ای به نام درخونگاه زندگی می‌کنند. داستان با خوابِ عجیب و آشفته صادق آریان، یکی از پسران خانواده آریان، شروع می‌شود و ما مخاطب روایتی هستیم که دانایِ کل یا سوم‌شخص آن را بازگو می‌کند، اما این راوی همه‌چیز را بدون کم‌وکاست از منظر و نگاهِ صادق آریان برای ما تعریف می‌کند. تمام داستان ماجرای خانواده آریان و چهار پسر اوست که هر کدام ویژگی‌ها و خصوصیات خاص و متفاوتی دارند که هر فصل به توصیف و روایت هر پسر اختصاص دارد. در فصل اول، صادق آریان به‌یاد خاطره‌ای از دوران کودکی‌اش می‌افتد. در ادامه روایت این فصل، راوی به‌دنبال اصل و ریشه خانواده می‌گردد و با رجوع به گذشته، ماجرای ارباب حسن و کوکب خانم را هم روایت می‌کند. فصل دوم، فصلِ علی، پسر خانواده است که خود را تافته جدابافته می‌داند. اهل کسب‌وکار نیست و دل به نوازندگی و موسیقی سپرده است. فصل سوم، فصل آشنایی با رسول به‌عنوان سومین فرزند خانواده است. ادامه داستان و فصل‌های بعدی نیز پرداختن به یکی از همین شخصیت‌هاست. البته تمام موضوع داستان پرداختن به این شخصیت‌ها نیست. خرده‌روایت‌هایی نیز چاشنی روایت اصلی شده است که می‌تواند مخاطب را تا شنیدن آخرین صفحه این کتاب صوتی، مشتاق نگه دارد. - بخش‌هایی از کتاب صوتی «دل کور»: • در آسمان هوا برق می‌زد و غرش رعد با رگبار و باد قاطی بود. پسر کوچک سر برگردانده بود و طوفان را نگاه می‌کرد. داربست مو، حوض بیضی، آجرهای نظامی، باغچه‌های حیاط، همه چیز زیر طوفان و باد و باران شسته می‌شد. ناگهان باران بدی که روی تار و پود خانه می‌ریخت پسر کوچک را لرزاند و یاد شبی انداخت که پدرش مرده بود. وقتی یکهو برگشت و دوباره رسول را نگاه کرد، کار از کار گذشته بود. رسول چاقو را باز کرده بود و گلوی خودش را روی کاغذ مختار بریده بود. • اشک روی گونه‌های زن لغزید. دکتر جوان بی‌حرکت ماند حالا بیدار و هوشیار به حقیقت بود. راست نشست و سیگار روشنش را توی زیرسیگاری کنار تخت له و خاموش کرد. بدون آنکه سرش را برگرداند و انگاری که با خودش حرف می‌زند زیر لب گفت: «می‌دونی، من هیچ‌وقت از این پیرمرد خرفت خوشم نیومده بود اما امشب، چرا امشب حالا یکهو دلم براش می‌سوزه؟» جوابی بر این پرسش نبود و آن‌ها هر دو می‌دانستند. زن جوان در سکوت دست او را گرفت و نوازش کرد. بیرون پنجره، شب سفید و ساکت شهر را گرفته بود. دانه‌های روشن برف روی خیابان می‌ریخت. از رختخواب بیرون آمد، به گوشه‌ی اتاق رفت، جلوی کمد لباس‌ها ایستاد، دستش را روی دستگیره‌ کمد گذاشت. - آیا کتاب صوتی «دل کور» برای شماست؟ کتاب صوتی دل کور حکم قصه را دارد؛ قصه‌ای که می‌توان آن را در چندین شب شنید و خود را در دل خانواده آریان و قصه زندگی همه اعضای آن تصور کرد. قلم اسماعیل فصیح، ساده، روان و پرکشش است. برای همین از شنیدن خسته نمی‌شوید و مشتاقانه در پیِ شناخت خانواده‌ای هستید که نویسنده، زندگی آن‌ها را روایت کرده است. - درباره نویسنده کتاب صوتی دل کور؛ اسماعیل فصیح: اسماعیل فصیح‌ در سال ۱۳۱۳ و در محله درخونگاه تهران (شهید اکبرنژاد فعلی) به دنیا آمد، اما این محله را ترک می‌کند و راهی آمریکا می‌شود. پس از تحصیل در آنجا به ایران برمی‌گردد و مدتی به‌عنوان مترجم در موسسه فرانکلین مشغول می‌شود. از نقاط عطف زندگی اسماعیل فصیح که بارها و بارها آن را روایت و بازگو کرده است، دیدار و گفت‌وگویی کوتاه با ارنست همینگوی در دانشگاه است که این خاطره را به شیوایی و هنرمندی تعریف می‌کند. شراب خام اولین رمان اسماعیل فصیح بود که در سال ۱۳۴۷ در انتشارات فرانکلین و زیر نظر نجف دریابندری و ویراستاری بهمن فرسی منتشر شد. در سال ۱۳۴۹، مجموعه‌داستان خاک آشنا و رمان دل کور نیز در سال ۱۳۵۱ منتشر شدند. اسماعیل فصیح ساده می‌نویسند. از همین رو، آثارش مخاطبان جدی و پیگیری دارد. از دیگر ویژگی‌های برجسته او در عرصه نویسندگی پرداختن به برخی موضوعاتی مثل مناسبات اجتماعی و جنگ در رمان‌‌هایش است. او جزو نخستین نویسندگانی بود که در کتاب زمستان ۶۲ به مساله جنگ ایران و عراق پرداخت.