کتاب دفتر پژوهش 4 نشر انتشارات نمایش

باران منشأ تبادل ازلی میان زمین و آسمان و تداوم‌بخش حیات به‌طور عام و حیات انسان به‌طور خاص است. مهم‌ترین کار باران بر زمین امر باروری است؛ باروری تنها گریزگاه بودنِ انسان و طبیعت درگذشته و آینده است تا تداوم و صیرورت، معنی یابد. باران از این حیث تمثیل‌وار بر تمامی صور باروری احاطه معنایی می‌یابد و در نگاهی کاربردی دلیل و قوام معیشت آدمیان از طرق کشاورزی به‌طور محتوم و دامداری به گونه‌ای ناگزیر است. انسان‌ها طبق ضرورت از زمان قدیم، آنجایی سکنا می‌‌گزیدند که باران از آسمان نزول می‌‌کرد و یا جایی که نتیجه باران به آن می‌رسید. به دلیل اقلیم خشک و کم‌آب ایران، حضور اسطوره‌شناسی غنی در اندیشه ایرانیان از قدیم تاکنون و تنوع قومی و زبانی در این کشور، برپایی آیین طلب باران در هنگام خشک سالی ویژگی‌های خاصی یافته است، به‌طوری‌که چگونگی اجرا و روند برگزاری آیین در هر منطقه تفاوت‌های زیادی با هم دارد. قصد اصلی بارش باران است و به همین خاطر آدمیان دست به ترفندهای بی‌شماری در کنار اجرای آیین می‌زنند برای جلب توجه نیروهای ماورایی که تماشاگران اصلی نمایش‌های باران‌خواهی هستند. جنگ‌های زرگری و کتک زدن شخصی که به عنوان بلاگردان انتخاب می‌شود جهت مظلوم نمایی دو موردی است که در مقاله حاضر مورد مداقه قرار خواهند گرفت.