بُهْلول به معنی گشادهرو و زیباچهره و زیرک است. این اسم گاهی به اشخاصی که در عین حقگویی و حاضرجوابی، شیرین حرف میزنند نیز گفته میشود.
واژۀ بهلول در لغتنامههای کهن عربی به معنی انسان با حیا و بخشنده، خندان و در برگیرندۀ همۀ نیکیهاست. در دیگر فرهنگها، بهلول به معنی پیشوای قوم که نیکوروی یا خوشخوی باشد آمده است. در فرهنگ تاجیک، بَهْلول درمفهوم گول، لوده و مسخرهباز به کار رفته است. واژۀ بهلول در شمال آفریقا معنی «ساده لوح و احمق» را میدهد.