اواخر دههی 1340، سینمای ایران وارد مرحلهی تازهای شد که از آن به عنوان «موج نو» یاد میکنند و هر چند شباهتهایی با «موج نوِ سینمای فرانسه» دارد، به لحاظ ماهوی نزدیکیاش با نئورئالیسم سینمای ایتالیا بیشتر است. آیا این تحول به صورت ناگهانی و یکشبه اتفاق افتاد یا ناشی از مجموعهی تحولات سیاسی و اجتماعیای بود که پیش و پس از کودتای 28 مرداد 1332 علیه دولت مصدق صورت گرفت؟
کتاب موج نو جستوجویی است برای سر درآوردن از جریانی که پنجاه سال پیش مسیر سینمای ایران را تا حد زیادی تغییر داد. در این کتاب پاسخهای مسعود کیمیایی را به پرسشهایی دربارهی چگونگی ساخته شدن فیلم قیصر میخوانید و داریوش مهرجویی دربارهی شرایط ساختن فیلم گاو میگوید و ناصر تقوایی هم از نقش خود و فیلم آرامش در حضور دیگران در موج نو سینمای ایران میگوید.
بخش پایانی کتاب گفتوگوهایی است بین فیلمسازان نسل قدیم و جدید سینمای ایران دربارهی موج نو. اصغر فرهادی پرسشهای خود را دربارهی موج نو از داریوش مهرجویی میپرسد. پرویز شهبازی به دیدار بهمن فرمانآرا میرود و شهرام مکری برای گفتوگو با کیانوش عیاری یک روز را در تلهکابین و ایستگاه پنجم میگذراند.
کتاب موج نو، روایت تازهای است از روزگار خوش سینمای ایران؛ کتابی برای هر کس که میخواهد دربارهی تاریخ سینمای ایران بیشتر بداند.