به موجب نوشتههای کتاب اوستا، نخستین کسی را که در بین ایرانیان به تدوین قانون پرداخته، شاهزاده «اورواخشیه» برادر گرشاسب پهلوان نامی دوره اوستایی است. پدر این شاهزاده «شاه تریته»(۵۸) نام داشته و اوستا، او را همچنین نخستین پزشک خوانده که در علم طب و گیاهشناسی سرآمد روزگار بوده است. بنابر نوشته (فرخزادان و ایمیدان، ۱۳۱۲: فصل اول، ۲۲-۹) بیست و یک نسک اوستا به سه بخش تقسیم میشده و هر بخشی شامل هفت جلد کتاب بوده، به شرح زیر (فرخزادان و ایمیدان، ۱۳۱۲: فصل اول، ۲۲):
بخش اول یا «گاسانیک»، شامل: سرودههای دینی و اصول دین زرتشتی.
بخش دوم یا «هاتک ما نسریک»، شامل: ادعیه، نماز و اوراد مربوط به ایام و اوقات.
بخش سوم یا «داتیک» که بخش مربوط به مقررات حقوقی بوده است.
توضیح بخش «داتیک» (بخش حقوقی اوستا) این بخش که شامل: هفت کتاب حقوقی بوده، در اصل به زبان اوستایی بوده و اسامی آنها به شرح زیر بوده است (فرخزادان و ایمیدان، ۱۳۱۲: فصل اول، ۳۳-۳۴):
• نیکاتوم نسک
• گبناسرنی جت نسک
• هوسپارم نسک
• سکاتوم نسک
• وندیداد (یا) وی دیودات
• چیتر دات نسک
• بغان یشت
این هفت جلد کتاب «داتیک» به نثر و شامل: قوانین متعددی مربوط به زندگانی فردی و اجتماعی ایرانیان بوده ولی متأسفانه از هفت جلد کتاب تنها یک جلد آن، یعنی کتاب وندیداد بر جای مانده است. بعضی از نویسندگان (فرخزادان و ایمیدان، ۱۳۱۲: فصل اول، ۳۴)، قوانین «وندیداد» را از قوانین حمورابی که در حدود بیش از چهار هزار سال قبل در بابل مجرا و لازمالاجرا بوده و بهترین قوانین دنیای قدیم شمرده شده، برتر و کاملتر و پیشرفتهتر دانستهاند.