کتاب کافه مک ادم و آخرین بازی جلد 2 نشر چشمه

در میان ده ایالت کشور کانادا، تنها ایالت کِبِک فرانسه‌زبان است و شهر مونترال یکی از سه شهر بزرگ کانادا و مهم‌ترین شهر ایالت کِبِک محسوب می‌شود. مردم کِبِک ریشه‌ای فرانسوی دارند و این ریشه در مسیر تاریخ باعث باروری شده است. از معماری و تزیینات پیدا و پنهان خانه‌ها و خیابان‌ها و باغچه‌ها و گل‌ها و گلدان‌ها گرفته تا تفکر و سلایق و دلبستگی‌های خاص و عام مردم... همگی بر هویت فرانسوی خود پای می‌فشارند. جنگ‌های استقلال‌طلبانه‌ی مردم این ایالت با دولت مرکزی قدمتی تاریخی دارد ولی در سه چهار دهه‌ی اخیر فرهنگ زندگی امریکایی مثل «باد سام» به جان هویت فرانسوی مردم کِبِک افتاده است. نخستین عارضه‌ی باد سام تب است؛ تبی سیاه و سوزنده. نبض ایالت کِبِک در مونترال می‌تپد و در دهه‌ی هشتاد میلادی تپش نبض فعالیت‌های سیاسی ـ مدنی مردم مونترال به اوج رسیده بود و همزمان با این به اوج رسیدن، نخستین موج از مهاجرت ایرانی‌ها به سمت کانادا آغاز شد. اهل کسب‌و‌کار به سمت تورنتو رفتند و شهر مونترال به عنوان «سه دیگر راه» سرپناهی برای راندگان سیاسی و بازماندگان سازمان‌های سیاسی شد. بخشی از خیابان سن‌لورن ــ طولانی‌ترین خیابان مونترال ــ همیشه مهاجرنشین بوده و هست. در نخستین سال‌های دهه‌ی هشتاد مهاجران و پناهنده‌های ایرانی در ساختمان‌های ارزان‌قیمت این خیابان بیتوته کردند. رفته‌رفته فروشگاه‌های ایرانی و چلوکبابی‌ها و دفاتر وکالت پناهنده‌ها با مترجم فارسی و مراکز و سازمان‌های سلطنت‌طلب و مجاهدین و چریک‌ها هم حوالی همین خیابان تأسیس شد. تقاطع سن‌لورن با سن‌کترین‌، بووبَرنگی همچون خیابان سبزه‌میدان خودمان پیدا کرد.