کتاب پیامبر اعظم 19 دفتر نشر فرهنگ اسلامی

می‌فرمود این دین اسلام شریعتی سهل‌گیر و بخشاینده، آسان‌پذیر و در گذرنده است (سمحه و سهله است). هیچ قومی دین را شدید و پر تعصب نمی‌گیرند مگر آن‌که بر آنان چیره می‌شود و از راه به در افتاده از افراط به تفریط و گمراهی می‌گرایند. همانا ای مسؤولان آسان گیرید و سخت نباشد. بشارت دهید و دوری نیافرینید... زیرا این دین من دین بشارت و رحمت و نه دین وحشت و نفرت است... در عبادت افراط نکنید و بدانید هر کس همه روزهای سال را روزه بگیرد، هیچ روزه‌ای نگرفته است... مردی از انصار نزدش آمد و گفت پیامبرا من زیاد گناه می‌کنم (خود را «مقرافٌ للذنوب» معرفی کرد و از محتوای لغت، چنین بر می‌آید که چنین تعبیری اغلب برای گناهان جنسی به کار می‌رود) پیامبر فرمود در درگاه پروردگار بخشایشگر خود توبه کن. گفت یا رسول الله توبه می‌کنم و باز گناه می‌کنم. فرمود باز هم توبه کن. گفت درین صورت گناهانم بسی زیاد است. پیامبر فرمود امّا عفو و بخشایش خداوند نیز از گناهان تو زیادتر و بیشتر است. بر گناهکاران می‌بخشود و تا آن جا که سهل‌گیری و بخشایش نامتناهی الهی اجازه‌اش می‌داد می‌کوشید از کیفر خاطیان بگذرد، به توبه‌شان وا دارد و اجرا حدود و تعزیرات را با جواز رحمت حق به آسان‌گیری برگزار کند.