کتاب پیش رو، میکوشد تا پیشینه بحث درباره خاصگرایی و عامگرایی را در سنت اخلاق تحلیلی مورد بررسی قرار دهد. کتاب از دو فصل عمده تشکیل شده است. فصل اول رأی خاصگرایان را درباره نحوه رفتار دلایل اخلاقی در سیاقهای مختلف و میزان الگوپذیر بودن آنها مورد بحث قرار میدهد. برای فهم بهتر رأی خاصگرایان در این باب، ابتدا اقسام پنجگانه خاصگرایی، با توجه به ادبیات مربوط، از یکدیگر تفکیک شدهاند. در ادامه، بحث بر روی خاصگرایی معرفتشناختی و خاصگرایی وجودشناختی متمرکز شده، ادّله خاصگرایان له مدعیاتشان به تفصیل مورد بحث قرار گرفته است. سپس، چهار استدلال در نقد مواضع خاصگرایان اقامه شده است. در صورتبندی یکی از استدلالها از آموزههای ویتگنشتاین متأخر بهره بردهام. اگر ادّله اقامهشده در نقد موضع خاصگرایان موجه باشد، آنچه که بر جای خواهد ماند عبارت خواهد بود از موضع عامگرایانه حداقلی یا معتدل.