آثار بونتِمپِلّی بخش گستردهای از ادبیات قرن بیست را اشغال کرده است و اکثر کارهای او به زبانهای مختلف اروپایی نیز ترجمه شدهاند. ماسیمو از پرچمداران جنبش نوسازی فرهنگی ایتالیا در دهههای ۳۰ و ۴۰ میلادی بود. همانطور که ذکر شد این نظریهپرداز نئوکلاسیستِ قرن بیستم نوعی از رئالیسم را خلق کرد، تحت عنوان «رئالیسم جادویی»: رئالیسمی که با برخورداری از عناصر طنز، کنایه، خرد و تواناییِ عصارهکشی از مطالب و گزیدهگویی قادر است حوادث واقعی کاملاً روزمره را بهنوعی غیرواقعی و بالعکس نشان دهد. ماسیمو با کنار گذاشتن اصول و قواعد زیباشناختی و با بهرهگیری از احساسگرایی و سبک ناتورالیسم قرن ۱۹، بار دیگر راز و رمز، اسطوره و افسانه، و تخیل و رؤیا را وارد رئالیسم جادویی خویش کرد، البته در کنار واقعگراییْ بهعنوان عضو ثابت این رئالیسم جادویی. از نظر او وظیفه نویسنده تولید اسطوره و راز و رمز برای مردم است. او بهخوبی قادر است با استفاده از تکنیکهای طنز، شوکهای آنی، و راهحلهای غیرمنتظره انسان را به اعماق داستانهایش فروبَرَد، طوری که مرز میان واقعیت و رؤیا را در آثار او نمیتوان تمیز داد: گویی هر یک محل رجوع به دیگری است و بالعکس. ماسیمو علاوه بر رعایت اصول سادهنویسی، شفافیت و وضوح در داستانهایش، ماهرانه قادر است با پیچاندن مطالب، فضای داستانها را به گونهای متافیزیک جلوه دهد. نویسنده در کتاب «عاشق وفادار» ــ کتابی شامل چندین داستان کوتاه و بلند، که ترجیحا بهنام پرمعنیترین داستان آن نامگذاری شده است ــ انواع و اقسام داستانها را گنجانده، از موضوعاتی بینهایت ساده و اسرارآمیز گرفته ــ همچون نیتاو لوکادزده ــ تا موضوعاتی شهوتگرانه ــ همچون عاشق وفادار ــ و فلسفی، عرفانی ــ همچون زائران. «افسانه آب» ــ که خود شامل چندین بخش کوچکتر است ــ بلندترین داستان ماسیمو در این کتاب میباشد که در اوج احساس و لطافت و معصومیت نگاشته شده، و به سادگی بیانگر عدم توازن میان خلوص نیت و صمیمیت دخترکی معصوم با دنیای عاری از احساس پیرامونش است.