مجلس شهادت حُرّ بن یزید ریاحی از زیباترین مجالس تعزیه است که گاهی با نام مجلس «چهار سردار» خوانده و شناخته میشود. علّتِ این نامگذاری، آن است که در آغازِ مجلس، عبیدالله بن زیاد، چهار سردار خود یعنی حُر، ابنسعد، شمر و خولی را با سپاهی مجزا به جنگ حضرت اباعبدالله الحسین(ع) اعزام میکند. وقتی حُر از کوفه حرکت میکند، هاتفی از غیب به وی مژدهی رستگاری میدهد و حُر از این بشارت، شگفتزده میشود. حُر راه را بر امام میبندد و ایشان را تا کربلا همراهی میکند. کاروان امام در کربلا منزل میکند و پی در پی بر سپاهیان دشمن افزوده میشود. با ورود شمر به کربلا، امیدهای حُر برای صلح با پسر پیامبر، رنگ میبازد و او ناگهان خود را در برزخی میان بهشت و دوزخ میبیند. در این لحظات سخت، حُر سعادت اُخروی را بر حیات کوتاه دنیوی برمیگزیند و به همراه برادر، پسر و غلام خود به نزد امام میرود و توبه میکند. امام، توبهی او را میپذیرد و از او میخواهد تا لحظاتی را در خیمه استراحت کند؛ امّا حُر که از رفتار گذشتهی خود شرمگین است، اجازه میخواهد که در کنار همراهان خود به میدان برود و جانبازی کند. تعزیه با نبرد دلیرانهی حُر و یارانش و شهادتِ ایشان به پایان میرسد. امام در لحظات آخر، بر بالین حُر حاضر میشود و سر خونین وی را با دستمالی که از حضرت زهرا(س) به یادگار نگاه داشته است، میبندد و میفرماید که مادرت تو را به حق، «حُر» نام نهاد.