کتاب طنزآوران جهان نمایش جلد 29 نشر گویا

ژاک: خُب بله، وقتی دیدم داری داستانِ داد و بیدادهای عمو پی‌یر رو تعریف می‌کنی، و از شکار قورباغه می‌گی و از «لیزت» کوچولو که زانوش زخمی شده بود و از مامان بزرگ که تو آب خفه شد و ... به خودم گفتم: خُب، من هم که می‌تونم همچین چیزهایی رو همین جوری تعرف کنم، من که خیلی خوب همۀ چیزها یادمه؛ تازه، من حتماً تصادف ماشین قصاب محله‌مون رو یادمه که تو فراموش کرده بودی.

آندره: پُل تپلو، درسته.

ژاک: خُب، که چی؟ بچگی تو، بچگی من هم هست با اختلاف دو سال ... یعنی می‌خوام بگم تو دو سال بزرگتر از منی ... فقط دو سال ... یعنی ...

آندره: می‌خوای بگی من دو سال زودتر از تو به دنیا اومدم، هان؟

ژاک: آهان! همین! خُب، همین، وقتی می‌شنیدم که اون مجری تلویزیونی مرتب می‌گفت: «چقدر درست شرح دادید.» یا «چه خاطرۀ تکان دهنده‌ای» یا «چه ظرافتی در یادآوری خاطره‌ها ...» من هم به خودم گفتم: خودمونیم ژاک! خودمونیم! هوش که دریا نیست که نتونی بخوریش! بزن بریم، جلو ... شروع کن! تو چیت کمتره از .... و شروع کردم.

آندره: می‌خوای بگی ... چیزی نوشتی؟

ژاک: معلومه! اتفاقاً از تصادف قصابه شرع کردم ... بعد رئیسم اون‌رو خووند ... رئیس من‌رو که می‌شناسی؟

آندره: گمون نمی‌کنم.

ژاک: آدم خیلی نکته سنجیه، خیلی هم حساسه! ... از همون بچگی بدن‌سازی می‌کرده و الان هم خودش سه تا باشگاه بدن‌سازی داره.

-از متن کتاب-