کتاب گفتمان سینما نشر آفاق پویا

یکی از حوزه‌های مهم فعالیت فرهنگی در عرصه رسانه‌های تصویری، تولید فیلم سینمایی است. سینما و فیلم سینمایی، غالباً از دو جنبه مورد اقبال و استقبال مخاطبان قرار می‌گیرند: یکی وجه و جنبه سرگرمی‌سازی و دیگری ویژگی گرم بودن و جذابیت حسی رسانه سینما. کارکرد مهمی که سینما می‌تواند علاوه بر سرگرم‌سازی مخاطب داشته باشد؛ کارکرد آموزشی آن است. از آنجا که طبق مطالعات و یافته‌های روانشناختی و آموزشی، امر یادگیری در شرایط آموزش غیرمستقیم و با چاشنی سرگرمی، راحت‌تر در ذهن مخاطب صورت می‌گیرد؛ در موضوع خطیری همچون پیشگیری از سوء مصرف موادمخدر و روان‌گردان، به خوبی می‌توان رسانه سینما را به عنوان ابزاری مهم و کاربردی به کار گرفت. در این راستا، بر آن شدیم تا ببینیم سینمای ایران، پس از سال 1382 که تقریباً مصادف با عرضه گسترده تر مواد مخدر صنعتی گشت؛ چه تدبیر و تمهیدی برای پیشگیری و مبارزه با رواج سوء مصرف این‌گونه مواد اندیشیده و از کدام منظر بر نقاط کور و ناپیدا یا نقاط ضعف و قدرت عملکرد مدیران و برنامه ریزان کلان فرهنگی و اجتماعی، تابانیده است. مسئله اساسی در عوامل، علائم و عوارض سوء مصرف موادمخدر را چگونه یافته است و چه تدابیر و راهکارهایی را پیش پای آحاد مخاطبان، خانواده‌ها، والدین، آموزگاران، مدیران، برنامه ریزان و مجریان متولی و متصدی پیشگیری از اعتیاد نهاده است. به بیان و عبارت دیگر، مسئله و دغدغه اصلی در کتابی که پیش روی شماست؛ شناخت، درک و تحلیل گفتمان غالب بر سینمای ایران درخصوص سوء مصرف موادمخدر صنعتی و روان‌گردان است.