گفتوگوها را در داستان چگونه بنویسیم؟ شکسته یا ناشکسته؟ اگر میشکنیم، چقدر بشکنیم؟ آیا یگانه راه شکستهخوانی شکستهنویسی است؟ واژهی شکسته یا نحو شکسته؟ کدامیک بهتر به شکستهخوانی راه میبرد؟ نگارنده کوشیده است حد معینی از شکستهنویسی را با استفاده از قواعد ساخت هجا در زبان فارسی قانونمند کند.
فرمت محتوا | epub |
حجم | 308.۰۰ بایت |
تعداد صفحات | 72 صفحه |
زمان تقریبی مطالعه | ۰۲:۲۴:۰۰ |
نویسنده | علی صلح جو |
ناشر | نشر مرکز |
زبان | فارسی |
تاریخ انتشار | ۱۴۰۳/۰۲/۱۲ |
قیمت ارزی | 3 دلار |
مطالعه و دانلود فایل | فقط در فیدیبو |
این آقا در خصوص شکستهنویسی نظریه خوبی ارائه کردهان که در یک مقالهشون هم به اون پرداختن و این کتاب هم بهنوعی ادامهای بر همون مقاله هست. منتها استاندارد ایشون کمی قدیمی شده و شاید به کار مترجمین امروزی نیاد خیلی، اما خوندنش کلا میتونه بیس خوبی برای شکستهنویسی بهتون ارائه بده. بزرگترین اشکال کتاب از نظر من زیادی محافظهکار بودن در قبال شکستهنویسی هست، و ادعای فرضی که خواننده خودش میتونه شکستهخوانی بکنه. اصولا خواننده قرار نیست آشپزخانه رو آشپزخونه بخونه چون چیزی که میبینه رو میخونه. و اینکه ایشون میگن هرجا تعداد هجاها کمتر شد با شکستن بشکنیم، به این نکته توجه نمیکنن مصوت آ در میدان مصوت کشیده و بلند هست و دلیل زبانشناختی داره تبدیل شدنش به میدون در گفتار و در واقع به کوتاه شدنش داره کمک میکنه. اکثر نشرها هم امروزه استاندارد شکستهنویسی خودشون رو دارن که مترجمین احتمالا از اون بهتره کمک بگیرن. سپاس.