کتاب رنج و عشق و موسیقی و بتهون و موتسارت نشر انتشارات کتاب‌سرای نیک

امروزه هرچند نام لودویگ ون بتهون همه جا بر سر زبان‌هاست، اما موهومات و تصورات غلطی درباره شخصیت و زندگی او شایع است. بتهون آن شخصیت عصبی و آن دیوانه نابغه‌ای که در سال‌های اخیر در برخی رمان‌ها و فیلم‌ها تصویر شده، نبود. اما نمی‌توان انکار کرد که فرزند خانواده‌ای علیل و غیرعادی بود. واقعیت دارد که مادرش در سال‌های پایانی نوجوانی او درگذشت و پدرش، که ویولونیستی ورزیده و خواننده تِنور اپرا بود، مدت‌ها پیش از مرگ همسرش به دائم‌الخمری بددهن و غیرقابل تحمل مبدل شده بود.

احتمالاً شرایط خانوادگی او بر طبیعت ذاتاً نامتعارفش تأثیر گذاشته بود، اما به احتمال بیشتر، انتظار او از خودش به عنوان یک کمال‌گرای موسیقی، از جانب اطرافیان به او منتقل و تحمیل شده بود.

در بزرگسالی، کج‌خلقی‌اش، همواره در فکر فرو رفتنش، و زود‌خشمی معروفش، به واسطه زوال شنوایی در سنین جوانی بود که باعث شد از اجتماع گریزان شود و به دنبال آرامش به طبیعت پناه ببرد. حساسیتش نسبت به زیبایی‌های روستایی، او را به پیاده‌روی‌های طولانی و تنها، در اطراف وین می‌کشاند. موسیقیدان، از طبیعت الهام می‌گرفت. در عین حال تحمل ابتذال، کاستی و ناپختگی را هم، نه در خود و نه در دیگران نداشت.

اگر کسی بفهمد که زندگی در نظر بتهون عبارت بود از جستجوی کمال و تجسم یافتن در موسیقی، آن گاه درک شخصیت او برایش آسان‌تر خواهد بود.

-از متن کتاب-