کتاب اتحادیه‌ های کارگری نشر مرکز

کتاب اتحادیه‌های کارگری اثر کارل مارکس و فریدریش انگلس مجموعه‌ای از مقالات، سخنرانی‌ها و نامه‌های این دو متفکر سوسیالیست در مورد اتحادیه‌های کارگری است. این کتاب برای اولین بار در سال ۱۸۹۶ منتشر شد و در سال‌های بعد به زبان‌های مختلف ترجمه شده است.

مارکس و انگلس در این کتاب اتحادیه‌های کارگری را ابزاری برای مبارزه طبقه کارگر برای بهبود شرایط زندگی و کار خود می‌دانند. آنها معتقدند که اتحادیه‌های کارگری می‌توانند با سازماندهی کارگران و اعمال فشار بر کارفرمایان، دستمزدها، ساعات کار و شرایط ایمنی محیط کار را بهبود بخشند.

کتاب اتحادیه‌های کارگری در هشت فصل تنظیم شده است. در فصل اول، مارکس و انگلس به ماهیت اتحادیه‌های کارگری و نقش آنها در جامعه می‌پردازند. در فصل دوم، آنها به تاریخچه اتحادیه‌های کارگری در کشورهای مختلف می‌پردازند. در فصل سوم، آنها به انواع اتحادیه‌های کارگری و ساختار آنها می‌پردازند. در فصل چهارم، آنها به روش‌های مبارزه اتحادیه‌های کارگری می‌پردازند. در فصل پنجم، آنها به رابطه اتحادیه‌های کارگری با احزاب سیاسی می‌پردازند. در فصل ششم، آنها به رابطه اتحادیه‌های کارگری با دولت می‌پردازند. در فصل هفتم، آنها به آینده اتحادیه‌های کارگری می‌پردازند.

کتاب اتحادیه‌های کارگری یکی از آثار مهم کارل مارکس و فریدریش انگلس است و تأثیر زیادی بر اندیشه‌های سوسیالیستی و جنبش کارگری داشته است. این کتاب همچنان یکی از منابع مهم برای مطالعه تاریخ اتحادیه‌های کارگری و جنبش کارگری است.

برای خواندن کتاب‌های علوم سیاسی به فیدیبو سر بزنید.

آشنایی با کارل مارکس و فریدریش انگلس نویسندگان کتاب

کارل مارکس و فریدریش انگلس دو تن از مهم‌ترین اندیشمندان سیاسی و اقتصادی در تاریخ هستند. آنها نظریه‌های اقتصادی و سیاسی جدیدی ارائه کردند که تأثیر عمیقی بر جهان داشته است.

کارل مارکس (۱۸۱۸-۱۸۸۳) در شهر تری‌یر آلمان به دنیا آمد. او در دانشگاه‌های برلین، ینا و بون تحصیل کرد و در سال ۱۸۴۱ دکترای خود را در رشته فلسفه از دانشگاه ینا دریافت کرد. مارکس در سال ۱۸۴۳ با جنی فون وستفالن ازدواج کرد و به دلیل نوشته‌های سیاسی‌اش، از او سلب تابعیت شد و به همین جهت دهه‌ها به همراه همسر و فرزندانش در تبعید در لندن زندگی کرد.

مارکس در طول زندگی خود آثار متعددی در زمینه‌های فلسفه، اقتصاد، سیاست و تاریخ تألیف کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کتاب‌های سرمایه، نقد فلسفه حق هگل، ایدئولوژی آلمانی، مانیفست حزب کمونیست و جنگ داخلی در فرانسه اشاره کرد.

مارکس معتقد بود که تاریخ نتیجه تضاد بین طبقات اجتماعی است. او معتقد بود که طبقه کارگر، که طبقه تحت ستم در جامعه سرمایه‌داری است، سرانجام انقلابی را به راه خواهد انداخت و نظام سرمایه‌داری را برخواهد انداخت.

فریدریش انگلس (۱۸۲۱-۱۸۹۵) در شهر بارمن آلمان به دنیا آمد. او در دانشگاه برلین تحصیل کرد و در سال ۱۸۴۱ با کارل مارکس آشنا شد. انگلس در سال ۱۸۴۴ با مارکس در پاریس ملاقات کرد و این آغاز دوستی مادام‌العمر آن دو بود. انگلس اثر تازه خود به نام وضعیت طبقه کارگر در انگلستان را به مارکس نشان داد و او را متقاعد کرد که طبقه کارگر عامل و ابزار انقلاب نهایی تاریخ خواهد بود. مارکس و انگلس مدتی بعد با یکدیگر در نوشتن نقدی بر عقیده‌های فلسفی دوست سابق مارکس، برونو باور، همکاری کردند. این اثر در سال ۱۸۴۵ با عنوان خانواده مقدس منتشر شد. اگرچه مارکس منتقد باور بود، اما بیش از پیش تحت تأثیر ایده‌های هگلی‌های جوان ماکس اشتیرنر و لودویگ فویرباخ قرار داشت، هر چند سرانجام مارکس و انگلس ماتریالیسم فویرباخی را کنار گذاشتند.

انگلس در طول زندگی خود آثار متعددی در زمینه‌های فلسفه، اقتصاد، سیاست و تاریخ تألیف کرد. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به کتاب‌های وضع طبقه کارگر در انگلستان، ضد-دورینگ، در مورد مسئله مسکن و در مورد جنگ داخلی در فرانسه اشاره کرد.

انگلس پس از مرگ مارکس، مسئولیت انتشار آثار او را بر عهده گرفت. او همچنین آثار جدیدی در زمینه‌های فلسفه، اقتصاد و سیاست نوشت.

مارکس و انگلس با همکاری یکدیگر نظریه‌ای اقتصادی و سیاسی جدیدی به نام مارکسیسم ارائه کردند. این نظریه تأثیر عمیقی بر جهان داشته است و به پایه‌های اصلی جنبش‌های کارگری و سوسیالیستی تبدیل شده است.

چرا باید کتاب اتحادیه‌های کارگری را بخوانیم؟

این کتاب را باید خواند زیرا:

-       این کتاب منبعی ارزشمند برای مطالعه تاریخ اتحادیه‌های کارگری و جنبش کارگری است.

-       این کتاب دیدگاه‌های کارل مارکس و فریدریش انگلس در مورد اتحادیه‌های کارگری را به روشنی بیان می‌کند.

-       این کتاب می‌تواند به ما کمک کند تا جنبش کارگری را بهتر درک کنیم.

در بخشی از کتاب اتحادیه‌های کارگری می‌خوانیم

فراوانیِ باورنکردنی این اعتصاب‌ها به‌خوبی نشان می‌دهد که جنگ اجتماعی تا چه اندازه به سراسر انگلستان سرایت کرده است. درواقع، هفته‌ای و حتا روزی نیست که در جایی اعتصابی شکل نگیرد، امروز علیه کاهش دستمزد، فردا علیه خودداری کارفرمایان از افزایش دستمزد ـ باز هم از طریق به‌‌کارگرفتن اعتصاب‌شکنان یا تداوم بدرفتاری‌ها ـ و روزی دیگر به‌ دلیل ورود ماشین‌آلات جدید یا به صد دلیل دیگر. این اعتصاب‌ها، که با جروبحث و بگومگو شروع می‌شوند، گاه به مبارزات مهمی می‌انجامند؛ درست است که تأثیر تعیین‌کننده‌ای [بر زندگی کارگران] ندارند، اما گواه آشکار این واقعیت‌اند که نبرد تعیین‌کننده بین بورژوازی و پرولتاریا دارد نزدیک می‌شود. آنها آموزشگاه نظامی برای آماده‌کردن کارگران برای نبرد بزرگی هستند که نمی‌توان از آن اجتناب کرد؛ آنها اعلامیه‌های شاخه‌های جداگانه‌ی صنعت‌اند مبنی بر این‌که این شاخه‌ها نیز به جنبش کارگری پیوسته‌اند. و اگر کسی دوره‌ی یک‌ساله‌ی نورترن استار۱۰ را ـ تنها نشریه‌ای که تمام جنبش‌‌های پرولتاریا را گزارش می‌کند ـ مرور کند، درخواهد یافت که تمام پرولترهای شهرها و کارخانه‌های کشور در تشکل‌های کارگری متحد شده و گهگاه با اعتصاب عمومی به سلطه‌ی بورژوازی اعتراض کرده‌اند. و اتحادیه‌ها به‌مثابه آموزشگاه‌های جنگ نقشی پیشتاز ایفا می‌کنند. شجاعت خاص انگلیسی‌ها در آنها شکوفا می‌شود. در قاره‌ی اروپا می‌گویند انگلیسی‌ها به‌ویژه کارگران انگلیسی بزدل‌اند و نمی‌توانند انقلاب کنند، زیرا برخلاف فرانسویان گهگاه دست به شورش نمی‌زنند، و چنین پیداست که رژیم بورژوایی را بی‌سروصدا پذیرفته‌اند. این گفته به‌کلی نادرست است. شجاعت کارگران انگلیسی نظیر ندارد؛ آنان به اندازه‌ی کارگران فرانسوی بی‌قرارند، اما به‌شیوه‌ای متفاوت می‌جنگند. فرانسویان که سرشتی سیاسی دارند، با اسلحه‌ی سیاسی با شرارت‌های اجتماعی مبارزه می‌کنند، حال آن‌که انگلیسی‌ها، که سیاست برای‌شان جنبه‌ی صلاح و مصلحت دارد و تنها به صلاح جامعه‌ی بورژوایی وارد عرصه‌ی سیاست می‌شوند، نه با دولت بلکه یکراست با بورژوازی می‌جنگند؛ و در حال حاضر هم این کار را فقط به شیوه‌ی مسالمت‌آمیز می‌توان انجام داد. رکود کسب‌وکار، و فقروتنگدستی ناشی از آن، در سال ۱۸۳۴ باعث شورش [کارگران فرانسوی در] لیون در دفاع از جمهوری شد: در سال ۱۸۴۲، در منچستر، علتی مشابه منجر به یک اعتصاب عمومی برای تدوین «منشور»۱۱ و افزایش دستمزد گردید. روشن است که اعتصاب مستلزم شجاعت است و درواقع این شجاعت غالباً بسیار والاتر و بسیار بی‌باکانه‌تر از شجاعت لازم برای قیام است و عزم و اراده برای آن نیز راسخ‌تر از عزم و اراده برای قیام است. درحقیقت، برای کارگری که احتیاج را تجربه کرده است، رویارویی با آن همراه با زن و فرزندان‌اش و تحمل جمعیِ ماه‌ها گرسنگی و بیچارگی و ایستادنِ محکم و بی‌تزلزل در مقابل همه‌ی این مصائب چیز کم‌اهمیتی نیست. در مقایسه با مرگ تدریجی از گرسنگی و منظره‌ی روزمره‌ی یک خانواده‌ی درحال‌مرگ، و یقین از انتقام بورژوازی در آینده، که کارگر انگلیسی تحمل تمام آنها را به انقیاد در زیر یوغ طبقه‌ی دارا ترجیح می‌دهد، مرگ و بردگی در کشتی‌های جنگی، که انتظار کارگر انقلابیِ فرانسوی را می‌کشد، چه اهمیتی دارد؟ ما بعداً به نمونه‌ای از این شجاعت سرسختانه و شکست‌ناپذیر مردانی که تنها هنگامی تسلیم زور می‌شوند که هرگونه مقاومتی را بی‌فایده و بی‌معنی ببینند، برخواهیم خورد. و درست در این ایستادگی خاموش و این عزم پایدار است ـ عزمی که روزانه صدها بار محک می‌خورد ـ که کارگر انگلیسی آن جنبه از شخصیت‌اش را نشان می‌دهد که شایسته‌ی بیشترین احترام است. آنان که این‌همه رنج را تحمل می‌کنند تا یک بورژوا را به تسلیم وادارند قادر خواهند بود که قدرت کل بورژوازی را درهم ‌شکنند.

پیشنهاداتی برای خوانندگان کتاب اتحادیه‌های کارگری

اگر از خواندن کتاب اتحادیه‌های کارگری لذت بردید، پیشنهاد می‌کنیم که از خواندن کتاب‌های زیر غافل نشوید.

۱- کتاب زنان نامرئی

۲- کتاب فوتبال علیه دشمن

۳- کتاب جنس ضعیف