کتاب بازی درمانی و مشکلات روانشناختی کودکان مبتلا به دیابت نشر پادینا

کودکان قشر عمده‌ای از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، به ‌طوری ‌که در کشورهای در حال ‌توسعه، سهم این قشر از کل جمعیت تقریباً به ۵۰ درصد می‌رسد. در هر جامعه سلامت کودکان و نوجوانان اهمیت ویژه‌ای دارد و توجه به بهداشت روانی آنان کمک می‌کند تا از نظر روانی و جسمی سالم بوده و نقش اجتماعی خود را بهتر ایفا کنند. توجه به رشد جسمی، هیجانی، روانی و رفتاری آنان همواره از سوی اندیشمندان و پژوهشگران مورد تأکید بوده است، به‌گونه‌ای که در ۲۵ سال اخیر مسائل و مشکلات رفتاری، اجتماعی و هیجانی کودکان به‌عنوان یکی از موضوع‌های عمده و اصلی روان‌پزشکی و روان‌شناسی مطرح بوده است.

اضطراب عبارت است از یک احساس منتشر، ناخوشایند و مبهم هراس و دلواپسی با منشأ ناشناخته که فرد تجربه می‌کند و آن شامل عدم اطمینان، درماندگی و برانگیختگی فیزیولوژیکی است. اضطراب دارای هیجان منفی است و یک احساس نگرانی در مورد خطری که احتمال بروز دارد، در بر می‌گیرد. نشانه‌های اضطراب در کودکان و بزرگ‌سالان تقریباً مشابه است، اما تظاهرات آن در سنین گوناگون متفاوت می‌باشد. اختلالات اضطرابی جزء شایع‌ترین اختلالات رایج در کودکان می‌باشد که منجر به اختلال در عملکرد تحصیلی، سازگاری اجتماعی، زندگی خانوادگی و روابط با همسالان می‌گردد.

اعتقاد نل (۱۹۹۸) بازی‌درمانی شناختی- رفتاری یک سری فعالیت‌های سازمان‌یافته و دارای هدف می‌باشد برای کودکان دچار ا اختلال اضطراب و افسردگی و عزت‌نفس پایین می‌باشند اضطراب جزء طبقه اختلال‌های درون‌گرا محسوب می‌شود این هیجان مؤثر دارای عاطفه منفی است و یک احساس نگرانی در مورد خطری که احتمال بروز دارد را در بر می‌گیرد.

اختلال‌های اضطرابی، شایع‌ترین اختلال‌های روان‌پزشکی در دوران کودکی هستند. تقریباً ۵ درصد از همه کودکان ملاک‌های تشخیصی یک اختلال اضطرابی را در طول دوران کودکی‌شان تجربه می‌کنند و بیش از ۲۰ درصد از افراد قبل از سن ۱۶ سالگی دارای مشکلات بالینی اضطرابی هستند بسیاری پژوهش‌ها در قلمرو اختلال‌های اضطرابی دوران کودکی بر کودکان دبستانی و نوجوانان متمرکز شده‌اند، درحالی‌که کاملاً مشخص است که مشکلات اضطرابی خود را در سنی پایین‌تر نمایان می‌سازند نشانه‌های تشخیصی متفاوتی ممکن است در دوران کودکی مشاهده شوند، بهترین مثال نوعی بازداری رفتاری است که به‌عنوان مشخصه‌های خلقی تعریف می‌شود که کودک در آن به موقعیت‌های جدید و ناآشنا با ترس و اجتناب پاسخ می‌دهد و به‌صورت کلی کودکی خجالتی و کمرو است.

از جمله روش‌های مؤثر بازی‌درمانی، روش‌شناختی- رفتاری است. در این روش همانند درمان بزرگسال‌ها، بر تأثیر باورها با نگرش‌های ناسازگارانه یا ناکارآمد تأکید می‌شود. پیش فرض مورد استفاده آن است که واکنش کودک به یک رویداد، متأثر از معانی و مضامینی است که به رویداد نسبت می‌دهد.

-متن از مقدمه-